Schiermonnikoog was prachtig, nu in Zoutkamp

 

Op Schiermonnikoog zijn we een hele week gebleven. Daar waren meerdere
redenen voor. Ten eerste was het geen mooi vaarweer, maar vooral, Schier
is een prachtig eiland, ook en misschien wel vooral met wat minder weer.
De eerste dag was heel mooi en zonnig, fijn gewandeld om het dorp en
omgeving wat te verkennen. Eind van de dag snel naar de boot terug
wegens onweersdreiging. De dagen daarna zorgde een stevig doorstaande
noordenwind voor bijzonder lage temperaturen voor deze tijd van het
jaar. We hebben zelfs twee keer 's morgens de kachel even aangehad omdat
het maar 14 graden was aan boord. Maar wat waren het mooie dagen om dit
prachtige eiland te verkennen, het was gelukkig meest droog weer.
We hebben een prachtige wandeling gemaakt langs de uiterste westkant van
het eiland, helemaal rond tot aan het strand waar de de vuurtoren staat,
veel roofvogels gezien, prachtige plantengroei, waaronder zelfs
orchideeënsoorten. dan kom je uiteindelijk op het strand, zo breed als
je je bijna niet voor kan stellen geweldig. Maar ook kent
Schiermonnikoog een prachtig oud bos waar we heerlijk beschut voor de
wind hebben kunnen wandelen.
De laatste twee dagen hebben we fietsen gehuurd. Daardoor konden we ook
de wat verder gelegen delen van het eiland gaan bekijken. We zijn naar
het oosten gefietst, daar de kaap gezien die vroeger als baak voor de
zeevaarders en als meetpunt voor de landmeters diende. Het baken voor de
zeevaarders is nu de vuurtoren, en de landmeters hebben satellieten,
maar die oude baak staat er nog steeds. Vanuit daar door het
kweldergebied gefietst, waar koeien en schapen de begroeiing kort houden
zodat het kwelderlandschap zijn pracht behoud. Tegen de wind langs de
dijk terug naar de haven valt dan weer even tegen, maar wat hebben we
genoten.
Ook heeft Schier een mooi bezoekerscentrum waar je alle info vind over
het eiland en de wadden in het algemeen, heel interessant, en uiteraard
gezellige terrasjes om na het wandelen of fietsen na te genieten bij een
lekker slokje.
Maar de reis reis gaat verder. Met een gunstig tij op een christelijke
tijd hebben we weer zee gekozen, terug naar het vasteland, weer van zout
naar zoet water. In Lauwersoog naar binnen geschut en daarna een
prachtige tocht over het Lauwersmeer, met bestemming Zoutkamp. Maar dat
zouden we die dag niet meer bereiken. Het weer was zo mooi, en de
omgeving waar we voeren zo mogelijk nog mooier dat we, toen we een vrije
aanlegplaats onderweg tegenkwamen, besloten om daar af te meren en te
genieten van de stilte en eenzaamheid na ons verblijf in de toch wel wat
drukke haven van Schiermonnikoog. Wat is dit Lauwersmeer gebied toch
prachtig, ook nu nu het hoogseizoen begonnen is is het nog heerlijk
rustig en hoewel ik indijken meestal zonde vindt vanwege het verlies van
een mooi stukje wad is er hier in het Lauwersmeer echt een stuk
prachtige natuur voor terug gekomen.
Maar nu liggen we dus in Zoutkamp wat anders dan de naam doet vermoeden
nu dus hartstikke aan zoet water ligt. Een mooi oud vissersdorpje, waar
alles nog steeds garnalen vissen ademt. Ook liggen hier nog steeds de
garnalenkotters in de haven. Hier vind je ook de grote garnalen
verwerkingsbedrijven zoals Heiploeg.
Vandaag maakten we een primeur van RTV Noord mee. De eerste live
uitzending vanuit karakteristieke plaatsen in Groningen, we waren ineens
figuranten op het terras, maar wel erg leuk dit allemaal. Dit weekend
blijven we hier nog even hangen en volgende week gaan we weer verder.
Voorlopig is het doel Groningen, en daarna Delfzijl. Dan zien we weer
verder, maar we houden jullie op de hoogte.

Schiermonnikoog.... Nu of nooit

Vandaag zijn we dan toch eindelijk op Schiermonnikoog aangekomen. Daar
gaat een lang verhaal aan vooraf.
In het laatste bericht waren we nog in Burdaard, onderweg naar het
noorden. Van daaruit zijn we verder getuft door de Dokkumer Ee, langs
Dokkum en door het Dokkumer Grootdiep naar het Lauwersmeer.
Op het Lauwersmeer hebben we eerst twee dagen heerlijk doorgebracht aan
een onbewoond eilandje in de middle of nowhere. Prachtige en soms ook
griezelige natuur. Hier hebben we kennis gemaakt met de Europese
Hoornaar, een wesp van zo'n 3 à 4 cm lang. Het beest is indrukwekkend en
angstaanjagend, maar in tegenstelling tot de gewone wespen zijn ze
helemaal niet geïnteresseerd in mensen of in onze zoetigheden. Ook zijn
ze niet agressief, alleen maar een beetje eng en na even rondgekeken te
hebben vliegen ze zo weer weg, wel mooie beesten trouwens.
Na twee dagen werd het weer echt veel minder en raakten de voorraden op.
We zijn toen naar Oostmahorn, ook aan het Lauwersmeer, gevaren. Daar
zijn we wat langer gebleven in afwachting van minder wind en een gunstig
tij om naar Schiermonnikoog te varen. Oostmahorn heeft eigenlijk niets,
maar wel een leuk restaurant op de haven en een piepklein minisupertje
in Esonstad, een Landal Park wat helemaal opgebouwd is in de vorm van
een oud vestingstadje. Best leuk gedaan trouwens.
Maar vandaag was het dan zover, het weer is nog steeds niet best, koud,
winderig en zelfs wat regenachtig, maar de wind is gedraaid van noord 5
tot 6 Bf naar zuid 4 Bf, dus hebben we de sprong maar gewaagd. Zo van
als we het nu niet doen dan komt het er helemaal niet meer van. Daar
komt bij dat ik (Tim) nu al voor de derde keer op het Lauwersmeer ben om
naar Schier over te steken, en de vorige twee keer onverrichter zake
teruggekeerd ben via dat vermaledijde Dokkumer Grootdiep, en dat Els nog
nooit op Schiermonnikoog geweest is. Dus nu dan eindelijk op eigen kiel
naar Schier gevaren, niet de mooiste omstandigheden, winderig, koud en
regenachtig, maar misschien is het Wad dan ook wel op zijn mooist. Omdat
de weersvooruitzichten eigenlijk best slecht zijn zullen we hier wel een
tijdje blijven hangen, geen straf en nader bericht volgt.

Van rust via drukte terug naar rust

Het was even stil op het blog, Na de rust van ons plekje aan de Alde Feanen voor het weekend een plekje in Eernewoude gezocht, er  moest gedoucht worden, boodschappen gedaan, water getankt en dat soort dingen. Dus een weekend in Eernewoude, heel rustig toen we er kwamen, maar toen het weekend uitbrak, wat een drukte. De hele dag allerlei bootjes langs, vooral sloepjes en pieremachochels, die het water in een buitenproportionele manier in beroering brengen, maar 's avonds keerde gelukkig de rust weer.
Ook hebben we hier de rubberboot in gebruik genomen om met het bijzonder warme weer de kleinere watertjes eens te gaan verkennen. Helaas bleek de boot niet geheel waterdicht, dus reparatiewerkzaamheden in de zon bij 30+ graden Celsius, ook niet lekker. Geplakt, getest, nog steeds niet helemaal dicht. Toen maar een klein bootje gehuurd om dit prachtige gebied te verkennen, en ook een beetje om de hitte te ontvluchten op het water. Wat was dat een mooi tochtje, te kunnen varen waar we dat met de Seawitch nooit zouden kunnen, kleine slootjes, ondiepe plassen en heel veel watervogels, prachtig.
Hierna weer verder koers gezet noordwaarts. Omdat in Wartena een watersportwinkel bij de jachthaven is zijn we via omwegen door ook weer wat kleinere watertjes daarnaartoe gevaren in de hoop dat zij betere plakspullen zouden hebben. Helaas niet dus, daar maar een nachtje overgebleven en de volgende dag naar Leeuwarden.
Vanuit Wartena een mooi tochtje totdat je de buitenwijken van Leeuwarden bereikt, daar vooral een beetje saai en veel bruggen. Maar eenmaal in Leeuwarden wel mooi. We vonden een mooi plekje aan de Prinsentuin, een park midden in Leeuwarden op loopafstand van de binnenstad. Prachtig, ik kan niet anders zeggen. Totdat bleek dat in het weekend heel jong Leeuwarden dat park vooral 's avond s en 's nachts ook een heerlijke plekje vindt om te zuipen, te blowen en herrie te maken. Het was erg rumoerig, dus mooi om te liggen maar zeker niet in het weekend. Buiten dat is Leeuwarden een heel gezellige en mooie stad, leuke winkeltjes, veel horeca, veel grachten, deed me af en toe aan Utrecht denken. Maar ik zal nooit meer in het weekend aan de Prinsentuin gaan liggen. Overigens vonden we hier wel een watersportwinkel die de juiste plakmiddelen voor de bijboot hadden, dus die kan bij gelegenheid weer verder gerepareerd worden.
Na het rumoerige weekend in Leeuwarden vandaag, maandag 1 juli, verder gevaren. Bestemming Lauwersmeer, maar dan wel in kleine stukjes. Een prachtig rustig tochtje over de Dokkumer Ee, een kronkelig watertje, langs bv.  een iconische plaats als Bartlehiem. In Burdaard waren we net even te laat voor de brug, de brugwachter had zijn lunchpauze, dus maakten we even vast aan de wal. toen we daar lagen hebben we besloten hier maar een dagje te blijven. Wat een mooi dorpje, de tijd is hier echt stil blijven staan, er is een buurtsupertje, een kroeg en een hotel restaurant, dat is alles, geweldig. Echt een oud stil Fries dorpje, een beetje zoals in het liedje van Wim Zonneveld: "Het Dorp" ( https://youtu.be/C8Ff5OEUzd8 ). Hier komen we helemaal tot rust na de hectiek van Leeuwarden.
Na een biertje in de kroeg de "Witte Olifant" hebben we genoten van een goed maal in het plaatselijke hotel restaurant "Het Posthûs" en 's avond kwam de havenmeester langs om even af te rekenen, €8, en dan heb je nog stroom (€1 extra) en gratis wifi ook! Zelfs de prijzen zijn hier stil blijven staan. Een echte aanrader dit dorpje, en je ligt gewoon aan de kant van het water, voor de huizen, niks boxen in een marina. Morgen weer verder, want ja, verder is er hier ook niks....