Eind van het jaar maar niet van onze reis

Om te beginnen willen we jullie allemaal een hele fijne Kerst en een geweldig en avontuurlijk 2015 toewensen.
Op de foto lijkt het alsof we in een besneeuwd Morlaix zijn, maar niets is minder waar helaas. We zijn gewoon in Nederland in de regen enzo. Overigens is de sneeuw in Morlaix nu ook ver te zoeken. De boot ligt daar lekker in een soort nat en warm najaar op ons en mooi weer te wachten.
Ondertussen probeert Tim hier zijn huis kwijt te raken om vroeg in het voorjaar samen de reis weer voort te zetten.
Maar eerst genieten we hier met vrienden en familie nog even van de "winterse" feestdagen.

De kogel door de kerk.....

De kogel is door de kerk! We gaan door met dit zwerversbestaan. Met de
Seawitch zwerven langs de Europese westkust, en 's winters
overwinteren in Nederland.
Maar dan hebben we aan wal ook niet zo veel meer nodig, een onderkomen
voor de winter is genoeg. Omdat Els een klein maar mooi aan de rivier
gelegen appartementje in Dordrecht heeft wat groot genoeg is voor ons
beiden heb ik mijn appartement in Utrecht te koop gezet.
Ik ben en blijf een zwerver! En dit bestaan bevalt ons allebei het
beste. Dus, als je iemand weet die interesse heeft, op Funda is alles
te vinden over het appartement wat ik nu te koop heb:
http://www.funda.nl/koop/utrecht/appartement-48227239-einsteindreef-61-a/
Maar hoe mooi dat ook is, niets kan tippen aan het zwerversbestaan met
een bootje en een plekje aan de wal om je roots niet helemaal te
vergeten.... Less is More!
Afscheid nemen van een plek is altijd moeilijk, maar als je verder wil
en nieuwe plekken wil ontdekken kan je niet zonder afscheid nemen....

Weer in Utrecht

Nadat onze reisgenootjes ons uitgezwaaid hebben (zij moeten de komende maanden op de boot passen), zijn we vanmorgen even voor 9:00 uur op de trein gestapt. Na een voorspoedige en snelle treinreis met een leuke taxirit dwars door Parijs stonden we even voor 18:00 uur in Utrecht op het station.
We zijn dus weer in Utrecht, thuis kan ik het niet noemen want thuis is zo langzamerhand synoniem met aan boord. "Home is where the boat is". Maar we zullen er wel aan moeten wennen, althans voor een paar maandjes. We kunnen niet wachten tot het weer maart is.....
Ondertussen hoeven we ons niet te vervelen, familie en vrienden genoeg om te gaan bezoeken, en dan de feestdagen hier, de tijd zal zoals gewoonlijk wel weer vliegen.

Afscheid van Morlaix en van het eerste deel van de reis.

Nadat we de afgelopen dagen de boot klaar gemaakt hebben om haar hier deze winter achter te laten nam Morlaix zaterdagavond met een groot vuurwerk afscheid van ons:

Vandaag de laatste apéro (oesters met een glaasje witte wijn) op een terrasje in de stad:

En daarna nog even een prachtige herfstwandeling gemaakt door de bossen die de hellingen van deze rivier zo mooi maken. Je moet al het genieten er wel weer op een of andere manier af zien te lopen nietwaar?

Morgen de boot van binnen schoonmaken, de laatste dingen opruimen, souvenirs en wat we verder mee naar huis willen nemen inpakken. En dan sluiten we het eerste hoofdstuk van deze prachtige reis af.

Kermis

Even weer een kleine update van ons reilen en (eigenlijk niet meer) zeilen. We zijn druk bezig om de boot winterklaar te maken, maar op een avond als vanavond denk je eigenlijk nog niet aan de winter. Toch is het de laatste dagen ook hier af en toe wat minder met het weer, we hebben veel wind en af en toe ook best wel wat regen. Maar vanavond even niet. Nog lekker buiten kunnen zitten van een afstand van de kermis genoten.

De zeilen zijn er al af, de dieseltank is volgetankt en volgende week de motor verder winterklaar maken een een dektent fabrieken uit de diverse zeildoeken die we hier hebben kunnen scoren.

Carantec

Vandaag hebben we voor de tweede keer de bus naar Carantec genomen. Carantec is een prachtig gelegen plaatsje aan het eind van een landtong die als het ware de baai van Morlaix in tweeën deelt. Bijzonder is dat bij die landtong nog een (schier)eiland hoort, bij hoogwater is het een eiland en bij laagwater zit het aan het land vast. Er loopt een heuse asfaltweg naartoe die die bij hoogwater gewoon deel uitmaakt van de zeebodem.

De eerste keer waren we er bij prachtig zonnig weer en hoogwater, dus het eiland (Île de Callot geheten) konden we niet bereiken. Toen hebben we een mooie wandeling langs de landtong gemaakt met prachtige uitzichten over zee en mooie stranden die in dit jaargetijde heerlijk rustig zijn.

Vandaag waren we er met laagwater, dus konden we over de zeebodemweg naar het Île de Callot lopen, we waren niet de enigen, heel wat Fransen uit de buurt maken er gebruik van dat ze met de auto gewoon de zee in kunnen, en daar dan lekker naar allerlei schelp- en andere dieren uit de prut kunnen zoeken. Het eiland is een beschermd natuurreservaat en zeker nu een oase van rust, niet groot, ong. 1,5 km lang en een paar 100 mtr. breed. maar zo mooi!

Na afloop in Carantec op een van de strandjes daar (het grootste) een galette met een glas cider genoten. Want in het dorp zelf is alles buiten het seizoen dicht behalve uiteraard de bar-tabac, maar daar valt weinig te eten. Maar op het grootste van de stranden was nog een strandtent open waar we dankbaar gebruik van maakten.

Terug in Morlaix was daar de kermis die ze al een paar dagen aan het opbouwen waren geopend, dus we hoeven ons hier nog niet te vervelen.... De kermis blijft hier twee weken zeer nadrukkelijk aanwezig, gelukkig ver genoeg van de haven om niet teveel hinder van de herrie te hebben en dicht genoeg bij om ons daar een keer in het Bretonse volksleven te storten. Meer nieuws daarover later, we zijn hier nog niet weg.

Code geel in Morlaix

Het is een vreemde haven hier. Nu is het extreem springtij, het hoogste hoogwater en het laagste laagwater. En juist nu beslist de gemeente dat het tijd is om de kademuren te inspecteren. Dat doen ze door de haven bij laagwater leeg te laten lopen. Niet meer dan 1,50 meter zeiden ze, maar ja, normaal staat er 2,20 meter, dus er is dan nog 70 cm over, en wij steken 1,25 meter.... De kiel zakt nog wel een stukje in de prut, maar al met al liggen we dan toch vrijwel de hele dag aardig scheef. Maar dan komt met hoogwater het water weer terug, het is extreem springtij, en het waait al dagen hard uit het westen, dus hoogwater is meer dan echt hoogwater. Afijn 's morgens aan de grond en 's avonds code geel in Morlaix, zandzakken voor de deur bij de winkels in het centrum. Het viel uiteindelijk mee, de kade stroomde een beetje over, maar toch. Rare jongens die Fransen, maar wel aardig.

5 Maanden en 26 havens verder

Met mijn oog gaat het weer een stuk beter, het wordt toonbaarder. Vandaar nu eindelijk een overzichtje van de reis tot nu toe.
We hebben sinds ons vertrek op 10 april uit Katwoude in totaal 710 zeemijl (ong. 1315 km voor de landrotten) afgelegd in 26 vaardagen, vandaar de 26 havens. We hebben dus ook heel veel stilgelegen, wat betekent dat we zoveel moois ontdekten dat we er langer van wilden genieten. Op de foto is de track van de reis tot nu te zien.
Als je deze track in detail wil bekijken op je eigen google earth stuur dan een berichtje, dan stuur ik je het kmz-bestandje per mail.
Nu zijn dus de laatste weken van de eerste etappe aangebroken. Weken die gevuld gaan worden met de boot winterklaar maken, luieren, de gewone huiselijke beslommeringen als wassen, boodschappen etc, uitstapjes in de omgeving en dat soort dingen.
De treinkaartjes voor de thuisreis hebben we al aan boord.
Op 29 oktober schepen wij in op de TGV richting Parijs, dan de Thalys naar Rotterdam en vervolgens de Intercity naar Utrecht. We zijn dan in één dag terug waar we 6 maanden geleden vertrokken. Best bizar eigenlijk.

FF schrikken.

Gisteren opgestaan, beetje rood oog. Gaat wel weer over.... Maar vanmorgen, echt volledig bloeddoorlopen, en zoveel zuip ik toch ook weer niet. Dus even bij de pharmacie langs: "Oh mais non monsieur, c'est mieux que vous allez au clinique". Afin, uitgelegd dat we geen vervoer hebben en dus de clinique, die zoals alles hier net even buiten de stad is, nogal moeilijk te bereiken is.
De lieve mensen hadden daar begrip voor en belden de plaatselijke oogarts, een paar 100 meter verderop. Ja hoor, ik kon gelijk even langskomen. We moesten wel even wachten in de salle d'attente, wat klinkt dat toch mooier dan wachtkamer hè, maar het wachten is hetzelfde hoor...
Die oogarts heeft de zaak eens even goed bekeken, maar pas de problème, er is een adertje gesprongen maar het kan geen kwaad. Je loopt er een week of twee bij alsof je persoonlijk aan het artisjokkenoproer hebt deelgenomen (dat speelde hier vorig weekend), maar dan moet het over zijn. Druppeltjes bij de pharmacie gehaald, en ja, nog even als vechtersbaas eruit zien. Heb er gelukkig verder geen last van.

24 september, een bijzondere dag

Een bijzondere dag, ja, want precies op deze datum 2 jaar geleden (24-9-2012) was de crematie van Yvonne. Met wie ik na een 17-jarige verloving precies 5 jaar geleden (24-9-2009) trouwde. Vanmorgen even naar de kerk hier geweest om een kaarsje te branden.
Ik weet zeker dat ze met genoegen op mijn reis neerziet.
Verder ook bijzonder omdat we vandaag tickets hebben gekocht om de winter thuis in Nederland door te brengen. Woensdag 29 oktober treinen we naar Utrecht. De boot blijft hier, in een meer dan goed beschutte haven op ons wachten tot we volgend jaar maart weer aan boord gaan en onze reis voortzetten.
Dit uitzicht hebben we dus nog maar 5 weken.... We gaan het nog missen, Morlaix is een geweldig mooie oude Bretonse stad die ooit de derde haven van Bretagne was. Maar ja, rivieren verzanden, industrieën verdwijnen en jachten komen.

Morlaix in het nieuws en meer avontuur.

Vanmorgen nietsvermoedend naar de markt, die hier in Morlaix best groot is, over twee locaties verspreid. De twee eerste twee delen van Guust Flater (hier Gaston genaamd) gescoord, en een paar artisjokken. Komen we weer aan boord, lezen we op het Nederlandse nieuws dat hier een belastingkantoor in brand gestoken is door boze boeren, en ook nog de doorgaande weg over het viaduct bezet. We vonden het het al zo druk in de stad, maar dat kwam dus daardoor. Al het verkeer kon niet meer om de stad heen maar moest zich door het centrum persen. En dat alles gebeurde terwijl wij lekker lagen te slapen. Maar ja, gelijk weer in de drukke gewone wereld terug.
's Middags nog even een nieuwe gasfles kopen, bleek alleen te verkrijgen in de supermarkt even buiten de stad, 2 km lopen, en bergop. Onderweg vroeg Els even of we wel op de goede weg waren naar de Leclerc. Ja zei die mevrouw, maar het is wel erg ver. Afijn haar man bleek taxichauffeur en zou net aan het werk gaan. Hij bood aan om ons - voor niets - even naar de Leclerc te brengen, moest toch min of meer die kant uit. Ontzettend aardig! Zijn we uitgestapt, lopen al bijna in de Supermarkt, zegt Els: Shit! Mijn tas in de auto laten liggen (met al haar pasjes etc).
Auto niet meer te zien, gauw de gasfles gekocht en terug gaan lopen langs het huis van de taxichauffeur. Zijn vrouw was daar nog en gaf zijn tel nr. Op de boot hem gebeld, en hij had het al van zijn vrouw gehoord en zou de tas even op de haven komen brengen. Wat een geweldig fijne mensen heb je toch. Hij wilde van geen beloning weten, vond het fijn om ons even te helpen! Die Fransen toch, veel Nederlanders vinden het soms geen fijne mensen, maar wij komen niet anders dan aardige Fransen tegen.

Een mistig laatste tochtje

Mist, en niet zo'n beetje ook. Gaan we of gaan we niet? We hebben radar en een goede kaartplotter met zeer nauwkeurig kloppende GPS en AIS koppeling, dus.... Maar toch, al die rotsen hier in de baai, het blijft spooky als je weet dat ze er zijn, ze ook wel op de radar ziet, maar toch, zou je ze wel allemaal zien?
Nog even aangezien, maar in de haven was er tegen negen uur ongeveer 100 m zicht, dus maar vertrokken. Nou dat viel tegen! In de buitenhaven lag een veerboot en die hebben we alleen op de AIS en radar gezien, een visserman zonder AIS zag ik op de radar, en even later op enkele 10-tallen meters voorbijschuiven. Kortom echte mist. Op zee hooguit 30 meter zicht, maar gelukkig varen er op onze route geen grote schepen en moeten we alleen oppassen om op de juiste koers tussen de rotsen te blijven. Na ongeveer een uur trok de lucht ineens open, we kwamen weer dichter bij het land. Wat prachtig! Ineens zie de rotsen om je heen waar je steeds tussendoor gevaren bent, maar wel een grote opluchting dat je weer wat ziet en dat alles goed gegaan is.
De rest van de tocht konden we weer om ons heen kijken en genieten van alle moois, een kronkelende ondiepe rivier, en aan het eind: Morlaix, de laatste haven voor dit jaar. Hier blijft de Seawitch deze winter uitrusten.

Overwinterplek definitief

Vanmiddag weer opnieuw naar Morlaix getogen om te horen of ons verzoek voor een winterplek gehonoreerd is. We hadden vorige week te horen gekregen dat er mogelijk nog twee plekjes waren, ze hadden ons opgeschreven en we moesten na een week nog maar eens komen dan wisten ze het zeker.
En nu: Yes! We kunnen de boot in Morlaix achterlaten.
Waarom is dit zo fijn? Op de eerste plaats kun je je nauwelijks een beschuttere plaats voorstellen, in een diep dal, dus bijna geen kans op echte stormen en achter een sluis, dus geen getijbeweging of deining. Verder is het water zoet dus minder aangroei. Op de tweede plaats komt dat Morlaix een wat grotere plaats is met een station waar de TGV naar Parijs stopt. En last but not least, het is nog goedkoper dan een winterplek in onze thuishaven in Katwoude.
We zijn hier dus wel erg blij mee. Hier in Roscoff blijven we nog een dikke week en 16 september gaan we naar Morlaix, dan is het tij het gunstigst om met opkomend water 7 mijl de droogvallende rivier op te varen en met hoogwater door de sluis te gaan op een christelijke tijd (min of meer midden op de dag). In de tussentijd zwerven we hier nog wat rond, hetzij per boot hetzij wandelend. Het is hier prachtig.

Wordt het Morlaix?

Afgelopen week hebben we besloten de reis voor dit jaar niet verder door te zetten. Het weer in augustus zat wat tegen waardoor we langer in Roscoff bleven dan de bedoeling was. Helemaal geen ramp, want we we genieten hier. Een enorm leuk plaatsje, prachtige omgeving en een meer dan perfecte marina. Dus we wonen nu hier al bijna, en tot genoegen!
We zijn op onze tochtjes in de omgeving ook al twee keer in Morlaix geweest, een wat grotere plaats landinwaarts aan een rivier. Bij hoogwater kunnen we daar met de boot komen en achter een sluis afmeren. Eigenlijk perfect om te overwinteren. Temeer daar de volgende geschikte havens in Zuid Bretagne toch zeker 10 vaardagen verder zijn en omdat we niet willen jakkeren doen we daar zeker 20 tot 25 dagen over. Je wilt toch overal wel wat rondkijken nietwaar. Ook het weer wordt in het najaar wat onbetrouwbaarder, dus de keus was gemaakt. We blijven in de baai van Morlaix.
Zaterdag in Morlaix naar de havenmeester gegaan en gevraagd om een winterplek. Hij wist het nog niet zeker maar volgende week wist hij meer, mogelijk is er een plekje voor ons. Dus duimen maar. In de tussentijd knapt het weer hier enorm op, dus in afwachting maken we maar wat dagtripjes in de baai, mogelijk zit een rondje Île de Batz er nog in, of een ankernachtje in een stil baaitje, we zie het wel. Maar volgend jaar gaat onze reis dus hiervandaar verder en in de tussentijd varen we hier nog wat rond, voelen ons steeds franser worden en genieten we van de rust. En als we straks in october lekker in Morlaix liggen - als alles goed gaat - de boot winterklaar maken.

Het eind van het feest

Ja, ja een goed feest duurt hier twee dagen minimaal. Dus vandaag weer feesten. Niet verkeerd. Weer leuke muziek, zie facebook voor het filmpje, die band wilde na afloop ook nog wel ff poseren.... Ook prachtige oude dieselmotoren voor de landbouw, echte langzaamlopende eenpitters. Sommige 2 ton in gewicht voor 18 pk.... Maar wel inclusief kar.
Uiteraard ons tegoed gedaan aan de cider, galettes met bretonse worstjes en uiteraard Roscoff uien, bretonse volksmuziek en bretonse hoempa.
Wij hadden niet zo'n mooie fiets om naar huis te gaan als de Roscoffse Johnnies, maar een wandeling kon geen kwaad na al het feesten.
We moeten komende week toch maar eens gaan kijken of we ons van dit prachtige plaatsje, waar de slager ons al kent en een praatje over het weer begint, kunnen losmaken. De eerste paar dagen zien er minder uit maar daarna, wie weet.....

Alweer uien...

Uien in Roscoff. Wat echt uien is, is dat de WC volloopt en er mogelijk een probleem met een afsluiter is. Daardoor heeft Tim ook heel uiig geslapen, want alle doemscenario's gingen door zijn hoofd. Maar nadat ´s morgens de slang losgekoppeld was en al ons urinesteen in zee gekieperd was, bleek de afsluiter in orde en was de klus geklaard, een uitje van een cent dus.

Ook ik had niet te lekker geslapen, een beetje last van uiig gas enzo. Maar goed, als je opgestaan bent en een lekker ontbijtje op hebt ziet de wereld er weer een heel stuk uiiger uit, en om 13.30 trekken we de uiige schoenen aan en gaan lopend naar het feest. "Ik ben vandaag zo uiig, zo uiig, zo uiig was ik nooit", die sfeer hangt er in het stadje. En zoals overal op de wereld waar zoiets georganiseerd wordt: oude kinderspelen, oude ambachten en uiige streekproducten om mee te nemen of op te eten of drinken, wat we ook doen. Een heerlijk Bretons worstje met.... uien op een galette, glaasje water en cider en Tim nog een crêpe met caramel toe. Later volgt er nog wat (streek)bier, stukkie kaas voor aan boord en een potje, ja ja hoe kan het anders, uienconfit.

We genieten volop en als het Roskobusje eraan komt en helemaal vol zit met uiige mensen die ook naar huis willen besluiten we maar naar de uiige thuishaven te lopen, wat weer een lekker biertje op het terras van de haven opleverde. Dan aan boord heerlijk gegeten met een pasta waar Roscoff uien in verwerkt zijn (hoe kan het anders?). En nu stoom afblazen van een uiige en heel gezellige dag.

Uien

Het was de afgelopen tijd uienweer. En dan was het ook nog een slecht met Els haar rug, waar het nu overigens weer helemaal goed mee is. Maar vandaag werd het beter, we zouden bijna over varen gaan denken. Maar ja, die uien hè. Dit weekend uienfeest in Roscoff. En voor maandag 6 tot 8 beaufort voorspeld. Dan liggen we toch liever hier dan in l'Aber-Wrac'h. En medio volgende week lijkt er echt beter weer aan te komen. Dus we blijven toch nog maar even.
Het lijkt erop dat een voorspelling die we aan het begin van de reis deden uitkomt. Toen zeiden we dat we in augustus misschien even zouden stoppen omdat het dan zo druk in de Franse havens is. Nou, niet alleen vanwege de drukte, die is er maar valt mee, maar ook het weer en vooral omdat we ons hier Roscoff zo lekker thuis voelen (net een Frans Hindeloopen :-)) zorgen ervoor dat we het hier gewoon als een maandje vakantie zien. Lekker niks doen, zelfs niet varen, maar even nieuwe energie opdoen voor het vervolg zuidwaarts. Dus nu nog een weekje Roscoff, we beginnen ons er thuis te voelen.

Tegenslag

Ja, het zit even niet mee. Els is gisteren door haar rug gegaan, dus nu even een paar dagen pas op de plaats totdat de bemanning weer inzetbaar is. Best wel naar voor haar, maar geluk bij een ongeluk is dat we de tijd hebben en in een plezierige haven liggen.
Vandaag bij de plaatselijke pharmacie de voorraad paracetamol wat aangevuld, hier ook verkrijgbaar met codeïne als extraatje, dus dat moet gauw weer goed komen. In de tussentijd ben ik dus even kok en ziekenpa tegelijk aan boord....
Ondertussen zit het weer niet mee en niet tegen, westenwind blijft, maar minder sterk en de zon komt zo tussendoor ook weer terug. Wel nog redelijk koud voor de tijd van het jaar, maar al met al hoor je ons verder niet klagen.

We zijn er nog

Ja hoor, nog steeds in Roscoff, en dat blijft zo nog wel even. Dezelfde depressie die jullie in Nederland zoveel overlast heeft gegeven is hier ook voorbij gekomen. Geen mooi weer dus, en ook de komende tijd blijft een sterke westelijke wind doorstaan. Omdat we de tijd hebben en voor ons plezier de westkust van Bretagne willen ronden hebben we besloten om hier te blijven tot een stabieler weertype zich aandient. Als ik de weerkaartjes zo bekijk kan dat nog wel even duren. Het Azoren hoog is behoorlijk ingekrompen en meerdere depressies zijn in aanmaak, m.a.w. stevige westenwinden en dat is nou net niet waar we op zitten te wachten. Stevige wind tegen uit het westen en een sterke stroom mee naar het westen is geen fijne combinatie.
Dus voorlopig af en toe een berichtje uit Roscoff; geen verkeerde plek om beter weer af te wachten.

Pas op de plaats

Ja hoor, nog steeds in Roscoff. We zouden vanmorgen weg gaan naar l'Aber Wrac'h. Het was ook een prachtige dag, maar het weer ziet er op de langere termijn wat minder uit en wat we in de pilot lazen en vooral ook van andere zeilers hoorden is l'Aber Wrac'h een net iets mindere haven dan hier in Roscoff. We hebben hier een (gratis) busje naar het dorp, geen supermarkt maar wel alle kleine winkeltjes voor de dagelijkse levensbehoeften. Dus besloten we hier wat langer te blijven tot we met mooi weer de westkust van Bretagne kunnen ronden. Vandaag de fietsen maar eens tevoorschijn gehaald en naar St Pol de Leon gefietst, 5 km heuvel op heuvel af en weer terug ook! We zullen niet aankomen deze reis.
Het is zo goed om volkomen te onthaasten, om met Henk de Velde te spreken: "nergens is ook ergens". Op een reis als deze vind je echt de rust om zonder enige tijdsdruk te genieten van waar je bent. Dus we blijven hier een tijdje hangen. De baai van Morlaix wat bekijken, met fiets, bus en misschien zelfs trein de omgeving echt te gaan beleven. Dat is echt reizen, niet van hot naar her varen, maar beleven waar je bent. Blij dat we hier samen de rust voor kunnen vinden.
We houden jullie op de hoogte, en zullen de komende tijd ook wel de gelegenheid vinden om weer wat meer foto's op het blog te plaatsen.

Een gezellige drukte

Niet alleen beginnen nu zo ongeveer de vakanties in Frankrijk, maar ook start dit weekend de Tour de voile de Finistère vanuit deze haven. Een groot zeilevenement met toch zeker tussen de 50 en 100 deelnemers. En ze gaan precies de route varen die wij ook willen volgen, dus we laten ze even rustig voorgaan. Dan zijn we in de volgende havens de drukte weer een beetje kwijt. Maar gezellig is het hier op de haven nu wel, en we blijven hier dus dit weekend nog even. Roscoff is een heel leuk, wel wat toeristisch stadje. Geen supermarkt, die is deze winter weggewaaid in de grote storm zoals ze dat hier noemen. Dus wij kopen nu alles bij een echt slagerijtje, een epicerie die ook wat groenten verkoopt en natuurlijk de echte bakker. Een verademing qua kwaliteit, niet zoveel keuze maar wat er is is heerlijk en eerlijk.
De jachthaven is prachtig gelegen, gloednieuw en het aanraden zeker waard ondanks dat hij toch wel ver buiten het stadje ligt. Nu, in het seizoen, gaat er een gratis pendelbusje elk kwartier van de haven naar het dorp waar we uitbundig gebruik van maken. Ook in de directe omgeving is er ook weer prachtig te wandelen, we liggen eigenlijk net in de baai van Morlaix, die is zo mooi, vol met rotsjes en ook mooie stranden. Weet niet of we die nog gaan bezoeken, we zien wel hoe en waar we verder heen gaan. Uiteindelijk uiteraard om Bretagne heen, maar dat zal nog wel even duren.

Roscoff

Nee, we zijn niet ineens in Rusland verzeild geraakt, maar die Bretons verzinnen de gekste namen voor de mooiste plekjes.
Een wat saaie tocht, grijs weer, te weinig wind om te zeilen, en nog tegen ook, maar wel de stroom mee, dus dat helpt. Het waren 41 rustige, een beetje saaie mijlen. Onderweg wel twee tuimelaars (kleine dolfijnen) gespot en - volgens Els heel bijzonder - twee keer een maanvis, nee niet die uit een aquarium, maar een redelijk grote zeevis.
Nu liggen we in de nieuwe marina bij Roscoff, mooi, luxe en betaalbaar, maar helaas wat buiten de bewoonde wereld. Gelukkig gaat er een pendelbusje, morgen maar eens kijken. Dan weer een plaatje erbij hoop ik.

Een laatste blik op Trequier

Na vanmorgen de kaarten, pilots en weerberichten bestudeerd te hebben besloten we om morgen te vertrekken. De bestemming is nog niet helemaal definitief, we gaan of voor anker onder de Sept Îles, of direct door naar Roscoff, afhankelijk van de omstandigheden op dat moment en ter plaatse. Vanmiddag nog een wandelingetje aan de andere kant van de rivier gemaakt, de laatste boodschapjes en een laatste drankje op ons favoriete terras. Vanavond is er weer levende (volks)muziek op het plein, maar daar waren we vorige week ook al bij, en vanavond toch maar weer even rustig aan en bijtijds erin. We horen het trouwens aan boord ook wel zachtjes, gezellig.

Just another day

Een kort berichtje vandaag.
Genieten doen we van alle gewone dingen om ons heen, mooi weer, een leuk plaatsje waar we liggen, leuke mensen die je in de haven en soms ook in het dorp tegenkomt. Een boodschapje doen en omdat we even binnendoor willen gaan terecht komen op plaatsen waar je anders nooit zou komen, of zou willen komen, zoals bv het kerkhof, maar ja, that's life. En het is toch weer een bijzonder iets om dan zo ineens tussen de dorpelingen die er niet meer zijn te lopen.
En dan, weer terug aan boord, zoals je op de foto ziet zo heel af en toe een prachtig traditioneel Bretons scheepje dat dan ineens even voor de haven wat heen en weer manoeuvreert onder zeil, mooi hoor.
We kunnen hier niet voor altijd blijven, nog even het weekend hier en dan begin volgende week weer verder.

Treguier wat nader bekeken

Het is prachtig zonnig en warm weer, dus Els kreeg wat last van haar overdadige krullenbol. Daarom vanmorgen begonnen om hier een kapper te vinden voor het kortwieken daarvan. Terwijl Els bij de kapper zat ben ik nog wat door het stadje gaan wandelen, wat is het hier mooi! Nadat Els geknipt was samen een hartig aangeklede galette gegeten met een heerlijk glaasje cider erbij, we zijn tenslotte in Bretagne. Na de lunch de kathedraal hier bezocht die gewijd is aan St Yves, de heilige van de armen en de behoeftigen en tegelijk de schutspatroon van de advocatuur. Begrijp jij het? in de RK kerk is kennelijk alles mogelijk. Maar het is een prachtige oude kathedraal, het oudste deel nog Romaans en het schip en latere zijbeuken Gotisch, en met een heerlijk rustige kloostertuin erachter.
Na het kerkbezoek de plaatselijke brouwerij nog bezocht, Philomenn, waar ze kleinschalig diverse ambachtelijke biertjes brouwen. Uiteraard verschillende geproefd en wat meegenomen voor aan boord. Wel typisch katholiek hè, zo van de kerk de kroeg in...
Het was me het dagje weer wel, zoals jullie merken vervelen we ons niet ook al varen we niet zoveel.

Heuvel op heuvel af

Vandaag moest de voorraad weer eens aangevuld worden, eigenlijk gisteren al maar toen konden we de super u niet vinden en na een flinke heuvel gaven we de moed op,, ok beetje slap van ons maar t was ook wel erg warm en we hadden de hele morgen al over de markt in het plaatsje gelopen, ook heuvel op heuvel af. Dus na google geraadpleegt te hebben vandaag een nieuwe poging en idd weer de heuvel op maar nu nog veel verder ,,tjonge jonge,, alles ligt hier hoog ,en de kuiten krijgen het zwaar te verduren maar we slaan een lekker maaltje in (zie foto) ,,,,,haha wie had het over varen, lijkt soms meer op een klim reis. Maar ik zeur niet verder want het is hier werkelijk te mooi voor woorden.

Van rivier naar rivier.

Wat een prachtige tocht hebben we vandaag gevaren. Vanmorgen met laagwater uit Lezardrieux vertrokken, nauwelijks stroom maar wel wind (een beetje maar) tegen. We hadden alle tijd, omdat we pas met hoogwater in Trequier wilden zijn omdat het daar tussen de tijen in nogal wil stromen. Dus op ons gemakkie een weg tussen de hier zo overdadig aanwezige rotsen gezocht. Nadat we door het lastigste stuk heen waren toch ook nog ff lekker kunnen zeilen. Wel langzaam, maar dat moest ook want anders zouden we te vroeg aankomen. Dus zodoende heerlijk genoten van een een langzaam voorbijglijdend rivierpanorama. Prachtig!
Na afmeren, opruimen en het ankerbiertje kwam er onverwacht een oude bekende binnenvaren, de Zeezeiler van de Zeezeilers van Marken. Zo leuk, ff praatje gemaakt met Rob, de schipper, zij gaan morgen weer verder, via de Scilly Islands richting Ierland. Toch wel blij dat wij het lekker op ons gemak doen en voorlopig niet terug hoeven. Wij blijven nog een tijdje hier, het is hier prachtig. We houden jullie op de hoogte.

Rustige avond in Lezardrieux

Zomaar ff genieten van een mooie rustige avond op deze mooie rivier. En een muziekje erbij op ons eigen Big Rivers. Morgen nog een dagje luieren en dan weer verder, op naar de volgende rivier....