Naar Granville gehobbeld

Het blijft een beetje aanmodderen met het weer. De berichten voor deze week zijn ook al weer niet al te best, wat meer wind dan wij prettig vinden, regen af en toe, kortom niet leuk. Maar omdat het met wat meer wind in de haven van St Malo erg oncomfortabel is, de deining loopt bij westelijke wind ongehinderd de haven in, en de gastenplaatsen zijn direct achter de ingang van de haven. Dus lig je bij hoogwater als een gek te slingeren.

Vandaag, maandag, leek het een beetje redelijk. In de ochtend miezerige regen en weinig wind. Dus besloten we gisterenavond maar vanmorgen bijtijds te vertrekken naar Granville, dan liggen we in ieder geval weer een beetje dichter bij Jersey.

Het begon redelijk, wel miezerregen, dus niet zo'n mooi uitzicht op St Malo en de kust als we hoopten, maar toch.

Alleen, omdat het de afgelopen dagen wel redelijk woei stond er nog een flinke deining. We hadden besloten om een route binnendoor langs de kust tussen de rotsen door te nemen, dat is korter en veel leuker en mooier. Alleen, die deining. Die zorgde ervoor dat er bij de verondiepingen en tussen de rotseilandjes soms een soort branding stond, die voor ons van opzij kwam. Dat gaf vooral de eerste 1,5 uur een oncomfortabel hobbelige tocht.

Het voordeel was wel dat het tijdstip goed gekozen was, we hadden de hele weg flink stroom mee, waardoor het niet zo lang duurde, we liepen gemiddeld bijna 7 knopen en waren met 3,5 uur in Granville. Ik vond het wel mooi die rollers zo onder de boot door en het gezicht op de woelige zee, maar Els vond het minder.

Maar nu we weer lekker afgemeerd liggen en er zelfs een zonnetje bij is gekomen is het leven ook voor Els weer helemaal goed.

Grijs weer in St Malo

Gisteren in verband met aangekondigd onweer bijtijds vertrokken uit St Cast le Guildo voor een kort tripje naar St Malo. Er was geen wind en het was bewolkt. Eenmaal in St Malo brak de zon door en werd het benauwend warm en 's avonds barstte inderdaad het onweer los, vergezeld van veel regen en zelfs hagel. Maar wij lagen toen al te kooi.
Vanmorgen was St Malo uitgegumd. Dikke mist wat we al hoorden voordat we onze kop naar buiten staken aan het geloei van de misthoorns van de veerboten. Gelukkig hebben we geen plannen om te varen. Nu begint de mist wat minder te worden en straks komt Marga ons ophalen en logeren we een nachtje aan wal. Bij Hans en Marga in hun B&B in Mont Dol.
We blijven nog een paar daagjes in St Malo, tot na het weekend en dan zien we weer verder.

Puzzelen, puzzelen, en nog eens puzzelen

We zijn nu in St Cast le Guildo. Een mooi plekje in de buurt van St Malo aan de ingang van de baai van St Malo. Zoek Seawitch in het kaartje. Onze auto staat even voorbij St Malo, zoek Auto in het kaartje.

Over een paar weken trouwt mijn dochter en moeten we in Nederland zijn (niet op de kaart). De bedoeling is om daarvoor met de auto naar Nederland te gaan en die daarna daar te laten staan. We gaan dan met openbaar vervoer weer terug naar de boot om dan de reis weer voort te zetten

De puzzel is: wat doen we nu?
Waarvandaan kunnen we het makkelijkst de auto ophalen en hoe komen we tenslotte met openbaar vervoer weer aan boord na de trouwpartij?

Voor de hand liggend is om hier nog wat rond te hangen en dan naar St Malo te varen om daar de boot achter te laten enb dan de auto op te halen, We kunnen dan na de trouwpartij met de trein weer naar St Malo. Nadeel is dat we dan niet erg opschieten de komende weken.

Maar leuker is gewoon nog even doorvaren en de boot op Jersey of Guernsey achter te laten, we zijn dan in ieder geval een stukje verder opgeschoten. Dan daarvandaan de snelle ferry naar St Malo nemen en met de auto naar Nederland. Na de trouwpartij terug vliegen naar Jersey of Guernsey en de reis voortzetten.

Zo hebben we gisterenavond vreselijk zitten puzzelen. Hoe kun je met openbaar vervoer vanuit Nederland weer deze kant op komen? Wat kost dat dan? Is het sowieso mogelijk, en hoe lang duurt dat dan? Vragen, vragen, vragen....

Na raadplegen van veel internetsites van SNCF, NS, Condor Ferries en zo meer bleek in ieder geval de trein de duurste oplossing, eigenlijk belachelijk dat het enige redelijk milieuvriendelijke vervoer het duurste is. Vliegen naar de Kanaaleilanden is de goedkoopste oplossing, ook al komt daar een overtocht per veerboot naar St Malo bij.

Maar dan welk kanaaleiland? Vliegen vanuit Nederland naar Guernsey kan, maar de goedkopere vluchten gaan allemaal de ene dag naar Engeland en de volgende dag naar Guernsey, kost dus weer een hotelovernachting extra.

Afijn na veel gezoek blijkt de optie van lekker doorvaren, zorgen dat we op tijd op Jersey liggen, daar de boot achterlaten, de ferry naar St Malo en op de terugweg vliegen naar Jersey de goedkoopste en makkelijkste oplossing. Iets wat we zeker niet gedacht hadden.

Ook doorvaren naar Cherbourg en vandaar met de trein naar St Malo om de auto op te halen en na de trouwerij met de trein naar Cherbourg bleek een stuk duurder.

Dus de komende berichtjes blijven voorlopig uit deze hoek komen, en nu maar hopen dat het weer een beetje mee gaat werken,

Hoog hè? zo'n kaap....

Zoals je ziet kijken ook de zeekoeten nog op van zo'n kaap. Ja, vandaag hadden we de eerste echte kaap weer. Cap Fréhel, voor ons een kaap die een beetje het einde van het ruige Bretagne betekent en een duidelijk begin van de thuisreis inluidt.

Maar zover is het nog lang niet. We hadden na een paar dagen slecht weer in St Quay-Portrieux schoon genoeg van die haven, een prima haven hoor, 24 uur per dag in en uit te varen, goede voorzieningen, maar totaal geen sfeer, en het stadje stelt ook al niet teveel voor. Een van de mindere havens op onze reis.

Maar vandaag dan maar weer op weg, het weerbericht gaf in ieder geval geen harde wind, maar er zouden wel buien gaan vallen, en aan het eind van de dag zou er plaatselijk onweer voor kunnen komen. Dus bijtijds vertrokken, de stroom hielp ons, ondanks een intussen aardig aangegroeide romp haalden we nog een aardige gang. En het weerbericht bleek er weer eens heerlijk naast te zitten, We hadden prachtig weer onderweg, weliswaar geen wind, maar wel een zonnetje en geen buien. Omdat we de baai van St Brieuc moesten oversteken was een deel wel wat saai, gewoon uitzitten en Arie laten sturen (Arie is onze stuurautomaat).
Maar daarna namen we bij Erqui een binnendoor route tussen de rotsen door en vlak langs de kust, dus zelf maar weer even gestuurd en werd het weer mooi. En dan, ja dan komt daar Cap Fréhel in zicht en weet je, dit is echt een beetje afscheid van het Bretagne wat wij zo hebben leren liefhebben, en soms ook haten want het klimaat is niet het mooiste. Maar toch.

Nu liggen we afgemeerd in St Cast de Guildo, nog steeds Bretagne, maar toch ff anders. Liefelijker, en met stip de mooiste en meest luxe haven die we op onze reis zijn tegengekomen. Bij de douches heb je hier gewoon een eigen badkamer met douche, kleedruimte en eigen wastafel! Luxe! En het uitzicht tussen de bootjes door is best leuk zo op het strand van dit stadje.

Hier blijven we weer een paar dagen, en na het weekend zien we verder....

Net op tijd afgemeerd

De weergoden willen nog niet helemaal, maar wij willen wel verder. De afgelopen dagen was het weer in Lezardrieux zo gek nog niet, maar we hadden het ook wel gezellig en naar ons zin, leuke (Nederlandse) buren, die het leuk vonden om van onze ervaringen op deze Bretonse kust wat op te steken. dus blijf je vanzelf wat langer hangen.
Maar dat straft zich af. Want de weersverwachtingen worden weer minder, dus vandaag maar weer een stukje verder gevaren. Er was in ieder geval geen mist! Dus voor de verandering konden we vandaag genieten van een prachtige tocht onder Île de Bréhat langs, tussen de rotsachtige kusten door richting St. Quai-Portrieux. Een haven die we twee jaar geleden niet zo leuk vonden, maar nu wel erg gunstig in ons schema past. En wie weet voelen dingen nu anders.

Onderweg was er weinig wind, wel af en toe lichte regen, maar goed zicht. De verwachting was dat het aan het eind van de dag harder zou gaan waaien en ook echt zou gaan regenen. Nou, dat was ook zo. Maar ons deerde dat niet, want omdat we de tocht goed uitgerekend hadden hadden we optimaal voordeel van de stroom, en die kan je hier soms erg tegen zitten, maar soms ook erg mee, en dat was vandaag echt het geval. Dus meerden we precies op tijd, net voor de echte regen, af in St Quai-Portrieux. Gelukkig werd het later op de avond weer droog en lijkt St Quai na een kort wandelingetje ook wel mee te vallen. In ieder geval hoeven we voor de supermarkt niet de heuvel op te klimmen want die is aan de boulevard langs de haven.

Zo zijn we weer een stukje verder op de terugtocht van deze geweldige reis. Gelukkig hebben we nog veel mijlen voor de boeg, en hopelijk een mooiere zomer dan voorjaar.....

Het leek zo mooi te worden

Bij vertrek uit Treguier was het wat heiig, maar het leek mee te vallen dus besloten we toch maar op weg te gaan naar Lezardrieux. Eenmaal richting zee werd het minder, maar teruggaan had geen zin, het tij zou dan geweldig in ons nadeel werken.

Maar eenmaal op zee werd het echt serieus mistig, Het zicht liep terug tot soms maar 100 mtr. Dat konden we controleren door als we een boei of rots echt zelf zagen op de radar te kijken hoe groot de afstand dan is. af en toe best creepy, vooral als je weet dat we midden tussen de rotsen voeren. Gelukkig was de mist niet steeds zo erg dicht, maar meer dan 500 mtr. zicht hadden we op zee niet. Zie ook het fotootje van hoe een en ander er op de radar uitziet, elke stip is een rots! Let niet op Els haar spiegelbeeld

Toen we de rivier opvoeren van Lezardrieux werd her zicht gelukkig weer wat beter, We konden het grote baken La Croix mooi uit de mist op zien doemen.

Daarna klaarde het snel op en met een heiig zonnetje meerden we in Lezardrieux af.

Het was met het tochtje weer wel. Met dank aan OpenCPN als kaartplotter op de laptop, de Furuno radar en GPS waar we wel van tevoren de nodige waypoints in geprogrammeerd hadden. Helemaal onvoorbereid waren we dus niet. Nu een verdiend ankerborreltje.

Nog steeds in Treguier

Ja, we lijken ons niet los te kunnen scheuren van de Bretonse kust. Nadat we gisteren terugkeerden vanwege rare geluiden vanuit keerkoppeling of schroefas gooide van morgen mist roet in het eten.
Nog even die rare geluiden. Het bleek gelukkig niet uit de keerkoppeling te komen, maar op de schroefas zit een sleepcontact om de schroefas elektrisch te verbinden met de zinkanodes. Dit sleepcontact werd niet meer goed genoeg op de schroefas gedrukt waardoor het als het ware stuiterde tijdens het draaien van de schroefas. En dat geeft herrie. Veerdruk op het contact vergroot en over met de herrie. Geen monteur nodig gelukkig. Zelf uitgevogeld.
Dus vanmorgen weer vroeg eruit. Shit! Mist, en niet zo'n beetje ook. Afwachten, maar toen het zicht voldoende opgeklaard was was het gunstige vertrektijdstip om op de juiste tijd op Guernsey aan te komen ook ruim verlopen. En omdat het een heel sterk springtij is luistert de timing erg nauw ivm de sterke stromingen in dit deel van het Kanaal.
Dus weer een dagje Treguier eraan geplakt. Geen straf want nadat de mist was opgetrokken hadden we eindelijk een stralend mooie dag. Korte broeken weer. Maar ja, het tij loopt gewoon door en daardoor wordt Guernsey nu even wat minder makkelijk bereikbaar in een gewone dagtocht. Het is toch tussen de 10 en 12 uur varen, en dat doen wij het liefst overdag.
Dus gaan we morgen eerst naar Lezardrieux, een tochtje van 20 Mijl met twee mooie rivieren en een stukje zee te gaan. We zien daar dan wel hoe we verder gaan.
Last minute aanpassing, lees net dat het morgen waarschijnlijk een groot deel van de dag mistig is. We zien wel, we zijn en blijven afhankelijk van de natuur

Pech in Treguier

Vanmorgen vroeg op om naar Guernsey te varen. Om 7 uur gingen de trossen los. Maar helaas, een raar geluid uit de keerkoppeling. We hadden dat op weg hierheen ook al een beetje gehad maar alleen bij 1500 toeren, daaronder en daarboven was het weg. In de haven e.e.a. nog eens gecheckt maar toen was er niets meer te horen. Maar nu onderweg was het weer terug, erg sterk en bij alle toerentallen. Toch maar besloten om niet door te gaan, vooral omdat we gezien het weer waarschijnlijk alles op de motor zou moeten doen, en dat minstens zo'n 10 uur lang over open zee.

Dus na 3 kwartier maar omgedraaid en terug naar Treguier, nu een snel sterker wordende stroom tegen, maar nog net op tijd. Met ruim een knoop stroom tegen achteruit weer de box in, we blijken toch wel aardig op elkaar ingespeeld te zijn want alles ging volgens het boekje ondanks de stevige stroom in de haven.

Nu zijn we in afwachting van een monteur om de boel eens goed na te laten kijken. Hopen dat het meevalt. we houden onze "fingers crossed"