Weer in Utrecht

Nadat onze reisgenootjes ons uitgezwaaid hebben (zij moeten de komende maanden op de boot passen), zijn we vanmorgen even voor 9:00 uur op de trein gestapt. Na een voorspoedige en snelle treinreis met een leuke taxirit dwars door Parijs stonden we even voor 18:00 uur in Utrecht op het station.
We zijn dus weer in Utrecht, thuis kan ik het niet noemen want thuis is zo langzamerhand synoniem met aan boord. "Home is where the boat is". Maar we zullen er wel aan moeten wennen, althans voor een paar maandjes. We kunnen niet wachten tot het weer maart is.....
Ondertussen hoeven we ons niet te vervelen, familie en vrienden genoeg om te gaan bezoeken, en dan de feestdagen hier, de tijd zal zoals gewoonlijk wel weer vliegen.

Afscheid van Morlaix en van het eerste deel van de reis.

Nadat we de afgelopen dagen de boot klaar gemaakt hebben om haar hier deze winter achter te laten nam Morlaix zaterdagavond met een groot vuurwerk afscheid van ons:

Vandaag de laatste apéro (oesters met een glaasje witte wijn) op een terrasje in de stad:

En daarna nog even een prachtige herfstwandeling gemaakt door de bossen die de hellingen van deze rivier zo mooi maken. Je moet al het genieten er wel weer op een of andere manier af zien te lopen nietwaar?

Morgen de boot van binnen schoonmaken, de laatste dingen opruimen, souvenirs en wat we verder mee naar huis willen nemen inpakken. En dan sluiten we het eerste hoofdstuk van deze prachtige reis af.

Kermis

Even weer een kleine update van ons reilen en (eigenlijk niet meer) zeilen. We zijn druk bezig om de boot winterklaar te maken, maar op een avond als vanavond denk je eigenlijk nog niet aan de winter. Toch is het de laatste dagen ook hier af en toe wat minder met het weer, we hebben veel wind en af en toe ook best wel wat regen. Maar vanavond even niet. Nog lekker buiten kunnen zitten van een afstand van de kermis genoten.

De zeilen zijn er al af, de dieseltank is volgetankt en volgende week de motor verder winterklaar maken een een dektent fabrieken uit de diverse zeildoeken die we hier hebben kunnen scoren.

Carantec

Vandaag hebben we voor de tweede keer de bus naar Carantec genomen. Carantec is een prachtig gelegen plaatsje aan het eind van een landtong die als het ware de baai van Morlaix in tweeën deelt. Bijzonder is dat bij die landtong nog een (schier)eiland hoort, bij hoogwater is het een eiland en bij laagwater zit het aan het land vast. Er loopt een heuse asfaltweg naartoe die die bij hoogwater gewoon deel uitmaakt van de zeebodem.

De eerste keer waren we er bij prachtig zonnig weer en hoogwater, dus het eiland (Île de Callot geheten) konden we niet bereiken. Toen hebben we een mooie wandeling langs de landtong gemaakt met prachtige uitzichten over zee en mooie stranden die in dit jaargetijde heerlijk rustig zijn.

Vandaag waren we er met laagwater, dus konden we over de zeebodemweg naar het Île de Callot lopen, we waren niet de enigen, heel wat Fransen uit de buurt maken er gebruik van dat ze met de auto gewoon de zee in kunnen, en daar dan lekker naar allerlei schelp- en andere dieren uit de prut kunnen zoeken. Het eiland is een beschermd natuurreservaat en zeker nu een oase van rust, niet groot, ong. 1,5 km lang en een paar 100 mtr. breed. maar zo mooi!

Na afloop in Carantec op een van de strandjes daar (het grootste) een galette met een glas cider genoten. Want in het dorp zelf is alles buiten het seizoen dicht behalve uiteraard de bar-tabac, maar daar valt weinig te eten. Maar op het grootste van de stranden was nog een strandtent open waar we dankbaar gebruik van maakten.

Terug in Morlaix was daar de kermis die ze al een paar dagen aan het opbouwen waren geopend, dus we hoeven ons hier nog niet te vervelen.... De kermis blijft hier twee weken zeer nadrukkelijk aanwezig, gelukkig ver genoeg van de haven om niet teveel hinder van de herrie te hebben en dicht genoeg bij om ons daar een keer in het Bretonse volksleven te storten. Meer nieuws daarover later, we zijn hier nog niet weg.

Code geel in Morlaix

Het is een vreemde haven hier. Nu is het extreem springtij, het hoogste hoogwater en het laagste laagwater. En juist nu beslist de gemeente dat het tijd is om de kademuren te inspecteren. Dat doen ze door de haven bij laagwater leeg te laten lopen. Niet meer dan 1,50 meter zeiden ze, maar ja, normaal staat er 2,20 meter, dus er is dan nog 70 cm over, en wij steken 1,25 meter.... De kiel zakt nog wel een stukje in de prut, maar al met al liggen we dan toch vrijwel de hele dag aardig scheef. Maar dan komt met hoogwater het water weer terug, het is extreem springtij, en het waait al dagen hard uit het westen, dus hoogwater is meer dan echt hoogwater. Afijn 's morgens aan de grond en 's avonds code geel in Morlaix, zandzakken voor de deur bij de winkels in het centrum. Het viel uiteindelijk mee, de kade stroomde een beetje over, maar toch. Rare jongens die Fransen, maar wel aardig.