Nau-Er-Na

De Nauernasche vaart vanaf Nauerna...

Een Potvis in Harlingen...!

Op het Noordhollands Kanaal...

In dit sluisje paste de Seawitch maar net!

Nauerna, een mooi verleden...

Sinds Franeker zijn we een heel eindje opgeschoten. Nu zijn we in
Nau-Er-Na, wat volgens mij iets betekent als we zijn er bijna. Maar even
terug, we waren dus in Franeker, waar we al uitgebreid over bericht
hebben. Vandaar zijn we naar Harlingen gevaren, niet echt een grote
afstand maar omdat we toch nog even het  Wad op wilden de logische
bestemming. In Harlingen zijn we wat langer gebleven, ten eerste omdat
we het een leuke stadje vinden om eens wat langer te blijven en ten
tweede wilden we ook een gunstig tij en weer afwachten om lekker rustig
naar Texel te varen. Ook kwamen Arina en Wally hier op bezoek omdat ze toch in het noorden des lands aan het rondtoeren waren, erg gezellig! We hadden een prima plekje achter de brug, eigen steigertje, lekker mee op en neer met het getij.
Maar daar was dan de dag met een mooi tij en een redelijke
weersverwachting. Op 28 augustus naar Texel, over het algemeen een mooie
dag, stroom mee licht windje tegen. Alleen in het begin van de
Texelstroom kwamen we in een bui terecht, en ja, ineens 4 à 5 Bf tegen
met bijna 3 knopen stroom mee geeft een knobbelig zeetje. Gelukkig
duurde het niet lang en had ik al eerder nieuwe ruitenwisserbladen
gemonteerd waardoor alles nog wel een beetje zichtbaar bleef buiten.
Voor Oudeschild knapte het weer op en we hebben 3 heerlijke dagen op
Texel doorgebracht. Maar zoals zo vaak deze zomer leek er weer wat
minder weer aan te komen dus op 31 augustus zijn we met een glad zeetje,
stroom mee naar Den Helder gedobberd. Daar hebben we afgemeerd in
Willemsoord, het oude havencomplex van de de Rijkswerf, waar alles nog
marine ademt. Heerlijk een paar daagjes gebleven, het KNRM museum
bezocht, en niet te vergeten het prachtige Marinemuseum, ook de
onderzeeboot Tonijn bezocht, heel indrukwekkend om te zien hoe het leven
er in zo'n onderzeeër daadwerkelijk aan toe ging, vooral als je het boek
"In het diepste geheim" hebt gelezen wat zich aan boord van deze
Nederlandse onderzeeërs gedurende de koude oorlog afspeelt.
Op 10 september zijn we weer verder gevaren, nu weer binnendoor, door
het Noordhollands Kanaal richting Alkmaar. Een mooie dag rustig weer,
zonnetje erbij, heerlijk. En dat Noordhollands Kanaal is niet zo saai
als ik eerst dacht, best een leuke tocht. Alle bruggen onderweg gingen
vlot, ook in Alkmaar waren we voor we het wisten bij een mooie plek om
in de stad af te meren. Maar, de weersvoorspellingen zagen er slecht
uit, en we konden nog net op het nippertje de laatste brug Alkmaar uit
halen, dus voeren we door, op naar het Almaardermeer, waar in Akersloot
mijn oudste zoon woont. We hadden al gezegd dat we daar het weekend
zouden zijn om eens gezellig samen te varen, ook mijn andere kinderen
wonen daar in de buurt, dus een familie- en kleinkind weekendje zat er
wel in.
Gelukkig dat we doorgevaren waren, want er kwam inderdaad een bult
slecht weer aan de dagen daarna, maar gelukkig was het weekend best
aardig en hebben we zaterdag en zondag leuk een rondje Almaardermeer met
kinderen en kleinkinderen kunnen varen. Maar ja, we moeten zo
langzamerhand wel eens weer naar het Dordtse gaan afzakken, dus
afgelopen dinsdag weer verder, via de Nauernasche Vaart naar Nauerna.
Afgelopen zomer werden wegens tekort aan brugwachters bij de provincie
Noord-Holland de provinciale bruggen niet bediend, waardoor iedereen
over de Zaan moest omvaren. Gelukkig bleek bij navraag bij de provincie
alles weer bediend te worden, maar we moesten wel rekening met
wachttijden houden, nou, dat is geen probleem op een kort stukje van
Akersloot naar Nauerna (8Nm).
En Nauerna, dat is waar we nu liggen, Nauerna is een deel van
Assendelft, het dorp waar ik in een ver verleden 13 jaar gewoond heb,
dus voelt ook wel een beetje vertrouwd. Vanaf hier volgen we de staande
mast route verder via Haarlem, dat is onze volgende stop, ook geen
enorme afstand, maar Haarlem is een mooie stad, en de moeite waard om
daar ook weer een paar daagjes te blijven.

Onderweg naar Franeker, de stad van Eise Eisinga

We zijn nu in Franeker, een prachtig oude stad, eigenlijk van oudsher een van de belangrijkste steden van Friesland. Hier werd na Leiden de tweede universiteit in Nederland gesticht, helaas in 1811 alweer gesloten. Maar wie Franeker voor altijd op de kaart heeft gezet is Eise Eisinga. Hij heeft hier in zijn huisje in de stad in zijn vrije tijd een planetarium gebouwd wat het hele toenmalige bekende zonnestelsel op de juiste schaal weergaf. En het bijzondere is dat hij dat in zijn eigen woonkamer gemaakt heeft. Ook bewegen alle hemellichamen, zon, planeten en bijbehorende manen met dezelfde snelheid als in het echt, dus je kunt op elk moment precies zien waar bv. Saturnus staat of hoe de maan staat ten opzichte van de zon en de aarde. Daarvoor heeft hij op de zolder boven zijn woonkamer een ingenieus stelsel van raderen gebouwd, aangedreven door gewichten en een heel precies slingeruurwerk. Het bijzondere is dat dit alles nog precies zo werkt als toen hij het gebouwd heeft. Hij begon met bouwen in 1744 en het planetarium was voltooid in 1781. En nog steeds worden elke paar dagen de gewichten opgehesen om het planetarium aan de gang te houden.
Verder is Franeker een prachtig bewaard gebleven stadje waar je overal een rijk verleden proeft. Het heeft een mooi museum, museum Martena, in een 16e eeuws stadskasteel waar je veel van de historie van Franeker in het bijzonder en Friesland in het algemeen kunt zien. Ook de aan de geschiedenis van de universiteit wordt hier aandacht besteed, zo is er een overzicht van veel professoren met hun geschiedenis en hun bijzonderheden in filmpjes naar aanleiding van hun portretten weergegeven. Verder is hier de originele atlas van Blaauw te zien, de vader van al onze huidige zee- en landkaarten.
Franeker, een niet te missen stadje als je in Friesland vaart, en dan heb ik het nog niet eens gehad over de kaatssport, waarvan je Franeker wel het centrum kunt noemen. Maar hoe mooi het ook is, we waren hier een paar dagen, maar morgen of overmorgen varen we weer verder, op naar Harlingen en het zoute water.

Onder de molen in Dokkum

 Na een lange stilte weer een berichtje op ons blog. Het laatste bericht was uit Zoutkamp. Daar zijn we toen dus even blijven hangen, leuk plaatsje. En daarna door naar Groningen, daar strandden we omdat we te laat waren voor de stadsbruggen. Net de brug gemist dus overnachten aan de remming.

De volgende dag zijn we door Groningen richting Delfzijl gevaren. Beetje saai varen door het Eemskanaal. Omdat vrienden uit onze thuishaven in Appingedam lagen zijn we daar naar toe gegaan, net even vóór Delfzijl een sluisje door en dan, wat een leuk klein oud stadje. Een mooi haventje met alles erop en eraan, niet zo diep maar diep genoeg voor ons.

Hier besloten we wat langer te blijven. De hittegolf hier doorstaan, genoten van de rust. Maar helaas, na de hittegolf werd ik (Tim) geveld door een zomergriepje. Dat kostte een extra week, waardoor de plannen voor het Duitse wad in het water vielen, want ook onze tijd is niet onbeperkt.

Dus maar weer terug richting Groningen, nu daar wel een dagje gebleven. Een mooie stad, druk, gezellig, maar niet iets om heel lang te blijven hangen. Het Groninger museum bezocht, mooi, en het nodige terrasbezoek.

Na Groningen weer richting Zoutkamp. De tocht door de stad (14 bruggen en 1 sluis!) Kostte ons 2 uur! Geen pretje dus. Je moet wel erg graag binnendoor naar het noorden willen om door Groningen te gaan. Als we dit nog een keer doen ga ik liever over zee!

Afijn we waren weer terug in Zoutkamp, vertrouwd in de rustige jachthaven. Die werd echter al gauw minder rustig, een zomerstorm met bij ons vlagen tot 8 à 9 Bft trok over, maar wij lagen goed vast en lekker beschut. Ook daar kwamen we weer bekenden van de KDR&ZV tegen, de wereld is niet zo groot kennelijk. Dit kostte echter wel weer 3 daagjes wachten.

Nu dus in Dokkum, zo langzamerhand weer een beetje naar het zuiden afzakken. Maar we hebben nog tijd genoeg voor mooie ommetjes.

Schiermonnikoog was prachtig, nu in Zoutkamp

 

Op Schiermonnikoog zijn we een hele week gebleven. Daar waren meerdere
redenen voor. Ten eerste was het geen mooi vaarweer, maar vooral, Schier
is een prachtig eiland, ook en misschien wel vooral met wat minder weer.
De eerste dag was heel mooi en zonnig, fijn gewandeld om het dorp en
omgeving wat te verkennen. Eind van de dag snel naar de boot terug
wegens onweersdreiging. De dagen daarna zorgde een stevig doorstaande
noordenwind voor bijzonder lage temperaturen voor deze tijd van het
jaar. We hebben zelfs twee keer 's morgens de kachel even aangehad omdat
het maar 14 graden was aan boord. Maar wat waren het mooie dagen om dit
prachtige eiland te verkennen, het was gelukkig meest droog weer.
We hebben een prachtige wandeling gemaakt langs de uiterste westkant van
het eiland, helemaal rond tot aan het strand waar de de vuurtoren staat,
veel roofvogels gezien, prachtige plantengroei, waaronder zelfs
orchideeënsoorten. dan kom je uiteindelijk op het strand, zo breed als
je je bijna niet voor kan stellen geweldig. Maar ook kent
Schiermonnikoog een prachtig oud bos waar we heerlijk beschut voor de
wind hebben kunnen wandelen.
De laatste twee dagen hebben we fietsen gehuurd. Daardoor konden we ook
de wat verder gelegen delen van het eiland gaan bekijken. We zijn naar
het oosten gefietst, daar de kaap gezien die vroeger als baak voor de
zeevaarders en als meetpunt voor de landmeters diende. Het baken voor de
zeevaarders is nu de vuurtoren, en de landmeters hebben satellieten,
maar die oude baak staat er nog steeds. Vanuit daar door het
kweldergebied gefietst, waar koeien en schapen de begroeiing kort houden
zodat het kwelderlandschap zijn pracht behoud. Tegen de wind langs de
dijk terug naar de haven valt dan weer even tegen, maar wat hebben we
genoten.
Ook heeft Schier een mooi bezoekerscentrum waar je alle info vind over
het eiland en de wadden in het algemeen, heel interessant, en uiteraard
gezellige terrasjes om na het wandelen of fietsen na te genieten bij een
lekker slokje.
Maar de reis reis gaat verder. Met een gunstig tij op een christelijke
tijd hebben we weer zee gekozen, terug naar het vasteland, weer van zout
naar zoet water. In Lauwersoog naar binnen geschut en daarna een
prachtige tocht over het Lauwersmeer, met bestemming Zoutkamp. Maar dat
zouden we die dag niet meer bereiken. Het weer was zo mooi, en de
omgeving waar we voeren zo mogelijk nog mooier dat we, toen we een vrije
aanlegplaats onderweg tegenkwamen, besloten om daar af te meren en te
genieten van de stilte en eenzaamheid na ons verblijf in de toch wel wat
drukke haven van Schiermonnikoog. Wat is dit Lauwersmeer gebied toch
prachtig, ook nu nu het hoogseizoen begonnen is is het nog heerlijk
rustig en hoewel ik indijken meestal zonde vindt vanwege het verlies van
een mooi stukje wad is er hier in het Lauwersmeer echt een stuk
prachtige natuur voor terug gekomen.
Maar nu liggen we dus in Zoutkamp wat anders dan de naam doet vermoeden
nu dus hartstikke aan zoet water ligt. Een mooi oud vissersdorpje, waar
alles nog steeds garnalen vissen ademt. Ook liggen hier nog steeds de
garnalenkotters in de haven. Hier vind je ook de grote garnalen
verwerkingsbedrijven zoals Heiploeg.
Vandaag maakten we een primeur van RTV Noord mee. De eerste live
uitzending vanuit karakteristieke plaatsen in Groningen, we waren ineens
figuranten op het terras, maar wel erg leuk dit allemaal. Dit weekend
blijven we hier nog even hangen en volgende week gaan we weer verder.
Voorlopig is het doel Groningen, en daarna Delfzijl. Dan zien we weer
verder, maar we houden jullie op de hoogte.

Schiermonnikoog.... Nu of nooit

Vandaag zijn we dan toch eindelijk op Schiermonnikoog aangekomen. Daar
gaat een lang verhaal aan vooraf.
In het laatste bericht waren we nog in Burdaard, onderweg naar het
noorden. Van daaruit zijn we verder getuft door de Dokkumer Ee, langs
Dokkum en door het Dokkumer Grootdiep naar het Lauwersmeer.
Op het Lauwersmeer hebben we eerst twee dagen heerlijk doorgebracht aan
een onbewoond eilandje in de middle of nowhere. Prachtige en soms ook
griezelige natuur. Hier hebben we kennis gemaakt met de Europese
Hoornaar, een wesp van zo'n 3 à 4 cm lang. Het beest is indrukwekkend en
angstaanjagend, maar in tegenstelling tot de gewone wespen zijn ze
helemaal niet geïnteresseerd in mensen of in onze zoetigheden. Ook zijn
ze niet agressief, alleen maar een beetje eng en na even rondgekeken te
hebben vliegen ze zo weer weg, wel mooie beesten trouwens.
Na twee dagen werd het weer echt veel minder en raakten de voorraden op.
We zijn toen naar Oostmahorn, ook aan het Lauwersmeer, gevaren. Daar
zijn we wat langer gebleven in afwachting van minder wind en een gunstig
tij om naar Schiermonnikoog te varen. Oostmahorn heeft eigenlijk niets,
maar wel een leuk restaurant op de haven en een piepklein minisupertje
in Esonstad, een Landal Park wat helemaal opgebouwd is in de vorm van
een oud vestingstadje. Best leuk gedaan trouwens.
Maar vandaag was het dan zover, het weer is nog steeds niet best, koud,
winderig en zelfs wat regenachtig, maar de wind is gedraaid van noord 5
tot 6 Bf naar zuid 4 Bf, dus hebben we de sprong maar gewaagd. Zo van
als we het nu niet doen dan komt het er helemaal niet meer van. Daar
komt bij dat ik (Tim) nu al voor de derde keer op het Lauwersmeer ben om
naar Schier over te steken, en de vorige twee keer onverrichter zake
teruggekeerd ben via dat vermaledijde Dokkumer Grootdiep, en dat Els nog
nooit op Schiermonnikoog geweest is. Dus nu dan eindelijk op eigen kiel
naar Schier gevaren, niet de mooiste omstandigheden, winderig, koud en
regenachtig, maar misschien is het Wad dan ook wel op zijn mooist. Omdat
de weersvooruitzichten eigenlijk best slecht zijn zullen we hier wel een
tijdje blijven hangen, geen straf en nader bericht volgt.

Van rust via drukte terug naar rust

Het was even stil op het blog, Na de rust van ons plekje aan de Alde Feanen voor het weekend een plekje in Eernewoude gezocht, er  moest gedoucht worden, boodschappen gedaan, water getankt en dat soort dingen. Dus een weekend in Eernewoude, heel rustig toen we er kwamen, maar toen het weekend uitbrak, wat een drukte. De hele dag allerlei bootjes langs, vooral sloepjes en pieremachochels, die het water in een buitenproportionele manier in beroering brengen, maar 's avonds keerde gelukkig de rust weer.
Ook hebben we hier de rubberboot in gebruik genomen om met het bijzonder warme weer de kleinere watertjes eens te gaan verkennen. Helaas bleek de boot niet geheel waterdicht, dus reparatiewerkzaamheden in de zon bij 30+ graden Celsius, ook niet lekker. Geplakt, getest, nog steeds niet helemaal dicht. Toen maar een klein bootje gehuurd om dit prachtige gebied te verkennen, en ook een beetje om de hitte te ontvluchten op het water. Wat was dat een mooi tochtje, te kunnen varen waar we dat met de Seawitch nooit zouden kunnen, kleine slootjes, ondiepe plassen en heel veel watervogels, prachtig.
Hierna weer verder koers gezet noordwaarts. Omdat in Wartena een watersportwinkel bij de jachthaven is zijn we via omwegen door ook weer wat kleinere watertjes daarnaartoe gevaren in de hoop dat zij betere plakspullen zouden hebben. Helaas niet dus, daar maar een nachtje overgebleven en de volgende dag naar Leeuwarden.
Vanuit Wartena een mooi tochtje totdat je de buitenwijken van Leeuwarden bereikt, daar vooral een beetje saai en veel bruggen. Maar eenmaal in Leeuwarden wel mooi. We vonden een mooi plekje aan de Prinsentuin, een park midden in Leeuwarden op loopafstand van de binnenstad. Prachtig, ik kan niet anders zeggen. Totdat bleek dat in het weekend heel jong Leeuwarden dat park vooral 's avond s en 's nachts ook een heerlijke plekje vindt om te zuipen, te blowen en herrie te maken. Het was erg rumoerig, dus mooi om te liggen maar zeker niet in het weekend. Buiten dat is Leeuwarden een heel gezellige en mooie stad, leuke winkeltjes, veel horeca, veel grachten, deed me af en toe aan Utrecht denken. Maar ik zal nooit meer in het weekend aan de Prinsentuin gaan liggen. Overigens vonden we hier wel een watersportwinkel die de juiste plakmiddelen voor de bijboot hadden, dus die kan bij gelegenheid weer verder gerepareerd worden.
Na het rumoerige weekend in Leeuwarden vandaag, maandag 1 juli, verder gevaren. Bestemming Lauwersmeer, maar dan wel in kleine stukjes. Een prachtig rustig tochtje over de Dokkumer Ee, een kronkelig watertje, langs bv.  een iconische plaats als Bartlehiem. In Burdaard waren we net even te laat voor de brug, de brugwachter had zijn lunchpauze, dus maakten we even vast aan de wal. toen we daar lagen hebben we besloten hier maar een dagje te blijven. Wat een mooi dorpje, de tijd is hier echt stil blijven staan, er is een buurtsupertje, een kroeg en een hotel restaurant, dat is alles, geweldig. Echt een oud stil Fries dorpje, een beetje zoals in het liedje van Wim Zonneveld: "Het Dorp" ( https://youtu.be/C8Ff5OEUzd8 ). Hier komen we helemaal tot rust na de hectiek van Leeuwarden.
Na een biertje in de kroeg de "Witte Olifant" hebben we genoten van een goed maal in het plaatselijke hotel restaurant "Het Posthûs" en 's avond kwam de havenmeester langs om even af te rekenen, €8, en dan heb je nog stroom (€1 extra) en gratis wifi ook! Zelfs de prijzen zijn hier stil blijven staan. Een echte aanrader dit dorpje, en je ligt gewoon aan de kant van het water, voor de huizen, niks boxen in een marina. Morgen weer verder, want ja, verder is er hier ook niks....

Zwerven langs Friese vaartjes en meertjes

Sneek was geweldig, we zijn er 6 dagen gebleven. Het Fries scheepvaartmuseum is heel erg de moeite waard. We hebben twee dagen nodig gehad om het goed te bekijken. Ook de destilleerderij van de weduwe Joustra bezocht, waar ze de enig echte Berenburg maken. Verder is Sneek een gezellige stad waar we ook weer wat noodzakelijke inkopen konden doen. Gisteren weer uit Sneek vertrokken. Via de Houkesloot naar het Snekermeer. Bij Terhorne binnendoor gegaan, via Akkrum door kleine vaartjes richting Pikmeer bij Grouw. Voordat we op het Pikmeer waren een afslagje genomen naar kleiner meertje, de Sitebuorster Ie, klein maar fijn en net diep genoeg. Daar een mooi plekje aan een onbewoond eilandje gevonden. Een heerlijke avond en nacht op een plekje weg van de wereld, helemaal voor onszelf.

Vandaag weer een stukje verder, naar de Alde Feanen, een prachtig natuurgebied met kleine meertjes, vaartjes daartussen en een enorme rijkdom aan vogels. En vooral, nu nog heel erg rustig. Ook hier hebben we weer prachtig plekje gevonden. Overdag zie je wat bootjes en schepen langskomen, 's avonds is het stil en leeg. Zo kunnen we hier nog wel een paar daagjes rondzwerven zonder havens aan te doen. Puur genieten van de natuur, rust en stilte.

Sneek, na een geweldige Dartsailer meeting in Galamadammen.

We liggen nu in Sneek, pal onder de Waterpoort, een iconisch plekje voor Friesland minnende watersporters. En nu nog heerlijk rustig! We zijn hierheen gevaren via IJlst, druilerig, maar best mooi.

Het afgelopen Pinksterweekend hadden we de voorjaarsmeeting van de Dartsailer club in Galamadammen. Dat was ook weer heel gezellig, oude bekenden weer spreken en ervaringen uitwisselen. Elkaars boten bekijken, hoe heb jij dit gedaan en zou dat niet beter zo zijn, dat soort dingen.

We zouden zaterdag met z'n allen met een skutsje gaan zeilen, maar toen was het windkracht 8B, niet echt skutsjesweer. Maar zondag waren de weergoden ons goed gestemd. Een heerlijke zeiltocht over de Fluessen naar Woudsend, daar lekker lunchen en weer terug naar onze eigen Dartsailers. 's Avonds captainsdinner in restaurant Galamadammen, verrukkelijk. De volgende dag ging iedereen weer zijns weegs en wij een dagje later naar Sneek. Zoals ik al zei een mooi tochtje, met als beloning een prachtige plek midden in Sneek onder de Waterpoort. Hier blijven we weer een paar daagjes. Beetje shoppen, nieuw KPN digitennekastje scoren, het oude heeft de geest gegeven, en zien om enige totaal versleten spijkerbroeken te vervangen.

Galamadammen, ons kortste tochtje ooit.

Omdat we dit Pinksterweekend een bijeenkomst van Dartsailers hebben in Galamadammen zijn we vandaag van Stavoren naar Galamadammen gevaren. Wel 4 hele zeemijlen! Maar wel leuk om dit weekend veel andere Dartsailer schippers te ontmoeten, elkaars bootjes te bekijken, ervaringen uitwisselen. En gewoon een gezellig weekend aan de "poort van Friesland". Want zo kun je Galamadammen wel noemen, vlak voor de Fluessen, met alle Friese meren nog voor je. We verheugen ons erop.

Stavoren, alweer een haven met herinneringen

Gisteren, maandag 3 juni, naar Stavoren gevaren. Wat heel rustig begon bij Enkhuizen werd onderweg met het toenemen van de wind tot een dikke west 4 Bft toch nog een wiebelig tochtje, vooral voor Stavoren kan het IJsselmeer best woelig zijn dan. Maar het steunzeiltje werkte wel enigszins. Het hielp een beetje om met iets minder toeren toch 5 knopen aan te houden.

Eenmaal in Stavoren gelijk naar binnen geschut omdat we komend weekend een Dartsailer bijeenkomst in Galamadammen hebben. In de haven werden we verwelkomd door Alfred en Marjolein, die we kennen als winterligger in Dordrecht. Gelijk even een wandelingetje door Stavoren gemaakt.

Tot onze verrassing bleek mijn oude Staverse Jol, de ST60, hier in de haven te liggen. Prachtig gerestaureerd. Dus alweer een nostalgie momentje. Vooral toen ik de huidige eigenaar tegen het lijf liep hier in het Staverse. We kenden hem al, hadden hem 3 jaar terug de oude papieren en gegevens die ik nog had van die jol gebracht. Zo vaak in mijn jonge jaren met de nog kleine kinderen met die jol hier Stavoren geweest. Met hem nog even lekker gekletst over hoe hij nu vaart met de jol, het jollengebeuren in Stavoren in het algemeen en hoe leuk het zou zijn om weer eens met de jol te zeilen.

Ik denk dat we na het treffen in Galamadammen weer even terug varen naar Stavoren en wie weet.

Enkhuizen, zeevaartschool, herinneringen

We zijn vandaag naar Enkhuizen gevaren. Een tochtje waar eigenlijk
weinig over te vertellen valt. Het was heel rustig weer, ons bootje
schommelde gezellig wat heen en weer, en eigenlijk was het varen wat saai.
Maar eenmaal in Enkhuizen kwamen voor mij (Tim) zoveel herinneringen
terug. Al zolang is Enkhuizen een favoriete haven geweest. Toen hier nog
een visafslag was en mijn kinderen nog klein waren kwam ik hier met mijn
Staverse jol al graag. De jongens hingen dan rond bij de visafslag en
hielpen de vissers zogenaamd. Ze kwamen altijd weer aan boord met een
paar lekkere verse palingen.
Nu is diezelfde visafslag een restaurantje geworden waar we vanavond
heerlijk vis gegeten hebben. En de sfeer in de haven is zeker nu zo
vroeg in het seizoen nog een beetje hetzelfde. Nog steeds lossen
vissersschepen hun paling, alleen is het nu in auto's die de vis naar
een van de grote afslagen elders vervoeren.
Ook een mooie herinnering hier is natuurlijk de Enkhuizer Zeevaartschool
waar ik in de winter van 2012/2013 elke week weer een paar dagen in de
schoolbanken zat en uiteindelijk mijn diploma stuurman kleine zeilvaart
behaalde. Uitgereikt in de Westerkerk door de burgemeester van Enkhuizen!
Kortom prachtig om hier weer een paar daagjes door te brengen. Het
Zuiderzee Buitenmuseum natuurlijk weer bezoeken, een van de mooiste
plekjes om het oude zuiderzeegevoel weer te krijgen.
Wij vermaken ons hier nog wel even.

De cirkel is rond

We zijn sinds gisteren weer in Katwoude, de haven vanwaar we 5 jaar geleden vertrokken voor onze reis zuidwaarts. Het voelt fijn om weer hier in Katwoude (bij Monnickendam) te zijn. Dit was 8 jaar de thuishaven van de Seawitch. Mensen kenden ons nog, kwamen een praatje maken. Voelt een beetje als thuiskomen.

De tocht hierheen voerde ons vanaf IJmuiden door het Noordzeekanaal, over het IJ in Amsterdam, en dan het Markermeer op. Een en al herkenning en nostalgie. Op het Noordzeekanaal de grote zeeschepen, bij Amsterdam een nieuw beeld op de oever, welbekend uit de souvenir winkeltjes. En dan natuurlijk de vuurtoren van Marken, het paard. Het was een mooie afwisselende tocht. We blijven hier een paar daagjes genieten van de rust voordat we verder noordwaarts trekken.