Onderweg naar Franeker, de stad van Eise Eisinga

We zijn nu in Franeker, een prachtig oude stad, eigenlijk van oudsher een van de belangrijkste steden van Friesland. Hier werd na Leiden de tweede universiteit in Nederland gesticht, helaas in 1811 alweer gesloten. Maar wie Franeker voor altijd op de kaart heeft gezet is Eise Eisinga. Hij heeft hier in zijn huisje in de stad in zijn vrije tijd een planetarium gebouwd wat het hele toenmalige bekende zonnestelsel op de juiste schaal weergaf. En het bijzondere is dat hij dat in zijn eigen woonkamer gemaakt heeft. Ook bewegen alle hemellichamen, zon, planeten en bijbehorende manen met dezelfde snelheid als in het echt, dus je kunt op elk moment precies zien waar bv. Saturnus staat of hoe de maan staat ten opzichte van de zon en de aarde. Daarvoor heeft hij op de zolder boven zijn woonkamer een ingenieus stelsel van raderen gebouwd, aangedreven door gewichten en een heel precies slingeruurwerk. Het bijzondere is dat dit alles nog precies zo werkt als toen hij het gebouwd heeft. Hij begon met bouwen in 1744 en het planetarium was voltooid in 1781. En nog steeds worden elke paar dagen de gewichten opgehesen om het planetarium aan de gang te houden.
Verder is Franeker een prachtig bewaard gebleven stadje waar je overal een rijk verleden proeft. Het heeft een mooi museum, museum Martena, in een 16e eeuws stadskasteel waar je veel van de historie van Franeker in het bijzonder en Friesland in het algemeen kunt zien. Ook de aan de geschiedenis van de universiteit wordt hier aandacht besteed, zo is er een overzicht van veel professoren met hun geschiedenis en hun bijzonderheden in filmpjes naar aanleiding van hun portretten weergegeven. Verder is hier de originele atlas van Blaauw te zien, de vader van al onze huidige zee- en landkaarten.
Franeker, een niet te missen stadje als je in Friesland vaart, en dan heb ik het nog niet eens gehad over de kaatssport, waarvan je Franeker wel het centrum kunt noemen. Maar hoe mooi het ook is, we waren hier een paar dagen, maar morgen of overmorgen varen we weer verder, op naar Harlingen en het zoute water.

Onder de molen in Dokkum

 Na een lange stilte weer een berichtje op ons blog. Het laatste bericht was uit Zoutkamp. Daar zijn we toen dus even blijven hangen, leuk plaatsje. En daarna door naar Groningen, daar strandden we omdat we te laat waren voor de stadsbruggen. Net de brug gemist dus overnachten aan de remming.

De volgende dag zijn we door Groningen richting Delfzijl gevaren. Beetje saai varen door het Eemskanaal. Omdat vrienden uit onze thuishaven in Appingedam lagen zijn we daar naar toe gegaan, net even vóór Delfzijl een sluisje door en dan, wat een leuk klein oud stadje. Een mooi haventje met alles erop en eraan, niet zo diep maar diep genoeg voor ons.

Hier besloten we wat langer te blijven. De hittegolf hier doorstaan, genoten van de rust. Maar helaas, na de hittegolf werd ik (Tim) geveld door een zomergriepje. Dat kostte een extra week, waardoor de plannen voor het Duitse wad in het water vielen, want ook onze tijd is niet onbeperkt.

Dus maar weer terug richting Groningen, nu daar wel een dagje gebleven. Een mooie stad, druk, gezellig, maar niet iets om heel lang te blijven hangen. Het Groninger museum bezocht, mooi, en het nodige terrasbezoek.

Na Groningen weer richting Zoutkamp. De tocht door de stad (14 bruggen en 1 sluis!) Kostte ons 2 uur! Geen pretje dus. Je moet wel erg graag binnendoor naar het noorden willen om door Groningen te gaan. Als we dit nog een keer doen ga ik liever over zee!

Afijn we waren weer terug in Zoutkamp, vertrouwd in de rustige jachthaven. Die werd echter al gauw minder rustig, een zomerstorm met bij ons vlagen tot 8 à 9 Bft trok over, maar wij lagen goed vast en lekker beschut. Ook daar kwamen we weer bekenden van de KDR&ZV tegen, de wereld is niet zo groot kennelijk. Dit kostte echter wel weer 3 daagjes wachten.

Nu dus in Dokkum, zo langzamerhand weer een beetje naar het zuiden afzakken. Maar we hebben nog tijd genoeg voor mooie ommetjes.