Als het stroomt dan stroomt het goed

Gisteren van Guernsey naar Cherbourg gevaren. Te weinig wind om te zeilen alleen een tijdje zeil gevoetd om de boot een beetje te stabiliseren in de deining.
Het was verder een beetje griis en op het eind van de dag kwam er nog een zonnetje bij.
Op deze tocht vaar je door een paar lastige stroompassages waar de stroom bijzonder sterk kan zijn. Dus goed uitrekenen hoe laat je waar moet zijn. Tussen Alderney en Cap la Hague staat de meeste stroom. Die kan daar oplopen tot bijna 10 knopen bij springtij. Wij hadden bijna doodtij en vrijwel geen wind, dus ideaal voor een rustige passage. Maar om die passage op het juiste tijdstip te plannen hadden we in de zeeengte tussen Guernsey en Herm de stroom dik tegen, waardoor we daar in het smalste deel effectief nog maar net iets meer dan 1 knoop voeren terwijl de snelheid door het water bijna 5 knopen was. Maar we waren wel op een rustig moment bij Race of Alderney, 1 uur na de stroomkentering waardoor we daar al stevig stroom mee hadden (8 knopen effectief, dus 3 knopen mee). Toen we Cap la Hague gerond hadden kregen we tot Cherbourg de volle mep stroom mee waardoor we de 9,5 knoop haalden dus 4,5 knoop stroom mee. Dat schiet lekker op en maakt de trage start meer dan goed. Zie de bijgaande screendumps van Marinetraffic waarop wij ook meestal te volgen zijn.
Hier in Cherbourg gaan we op ons gemak uitzoeken hoe we verder gaan varen richting NL.

Een rustige tocht naar Guernsey

Na bijna drie weken zomerstop op Jersey nu weer onderweg. Een rustig tochtje beloofde het te worden en dat kwam ook uit. Het weer was grijs, laaghangende bewolking boven de eilanden, droog en weinig wind. Toch hebben we onderweg nog wat kunnen zeilen, vooral omdat we toch tijd genoeg hadden. Omdat je op het getij vaart moet je soms haasten om de volgende haven nog net in te kunnen en een andere keer ben je juist uren te vroeg en moet je buitengaats wachten. Op Guernsey hebben ze een prima wachtsteiger buiten de haven in wat dieper water waar we moesten wachten tot er genoeg water was om de haven in te kunnen. 4,5 Uur gewacht, ondertussen de boot opgeruimd (Tim), eten gekookt (Els) en gegeten (samen). En ondertussen werd het drukker en drukker aan de wachtsteiger. Zou dat allemaal wel de haven in kunnen? Uiteindelijk na lang wachten bleken er vele makke boten in Saint Peter Port te passen. Dank zij de uitstekende en strakke begeleiding door de havendienst.
Nu liggen we dus op Guernsey, hier wachten we op rustig weer en gunstig tij om door de "Race of Alderney" te gaan, een van de meest beruchte kaap passages in Het Kanaal, waar de stroomsnelheid op kan lopen tot 10 knopen (18 km/u). Maar nu dus weer even genieten van Guernsey.

Even naar NL en terug.

Vanwege het trouwen van mijn dochter Maaike waren we even naar Nederland. Best een hele reis.

Eerst de snelle Condor Ferry van Jersey naar St Malo met 30 knopen (55 km/h) zie opencpn plaatje. Handig als je navigatiesoftware en zeekaarten op je telefoon hebt. In St Malo stond Marga ons met onze eigen auto op te wachten, een overnachting bij Hans en Marga in hun B&B in Mont-Dol en daarna met de auto naar Dordrecht terug. Een paar daagjes Dordt en het trouwen van Maaike en Thijs zie de foto boven het blog.

Ook nog een stukje van het Big Rivers Festival in Dordt meegemaakt. Zomaar een weekje thuis zo tussendoor, wel een beetje vreemd gevoel.

Toen afgelopen dinsdag weer naar Jersey, de trein naar Schiphol, daar een vlucht naar Londen Gatwick dan overstappen op een vlucht naar Jersey en eind van de middag waren weer aan boord.
Op Schiphol ging alles prima, niet teveel wachttoestanden enzo. De vlucht naar Londen was wel wat vertraagd, ong. een kwartier waardoor we wel een beetje zenuwachtig werden voor de overstap op Gatwick. We zouden daar 1 uur en een kwartier tijd hebben voor de overstap. Gelukkig was de vertraging een beetje ingelopen, zeker wat harder gevlogen ofzo, maar we waren toch wel een beetje te laat op Gatwick. En daar was het een puinhoop. Overstappen van een internationale naar een binnenlandse vlucht betekent door de douanecontrole, dan weer naar de vertrekhal opnieuw door de security check en paspoortcontrole. En dat alles voor alle vuchten vanaf Gatwick op een plek tegelijk, een puinhoop, dan is eea op Schiphol veel beter en efficienter geregeld. Maar goed, we hadden dus een vol uur nodig voordat we weer op zoek konden naar de juiste gate om in te stappen. Precies 5 minuten voordat de gate zou sluiten waren we daar maar het instappen was nog lang niet begonnen. Ook deze vlucht was wat traag, weer wachten dus, instappen op het moment dat het vliegtuig zou vertrekken, maar omdat er problemen met de bagage waren werd het weer langer wachten. Toen alle bagage uiteindelijk ingeladen was brak de trekstang waarmee het vliegtuig weer op het platform geduwd wordt.... Weer wachten. Afijn met een vertraging van bijna een uur vertrokken we van Gatwick naar Jersey.
Het was wel een prachtige vlucht, vanuit het vliegtuig zagen we duidelijk de Engelse Zuidkust, even daarna vanuit de lucht Guernsey en Herm, ook hadden we een mooi zicht op Sark en uiteindelijk vlogen we vanuit het westen op Jersey aan.

Heel bijzonder om die eilanden die je allemaal met de boot hebt bezocht zo binnen een half uur vanuit de lucht onder je voorbij te zien trekken. Gelukkig een paar mooie fotootjes van kunnen maken.
En nu dus weer aan boord in St Helier op Jersey, even weer alles op orde brengen en dan gaat de reis weer verder, Weer naar Nederland dan maar nu in een héééél ander tempo....

Frexit

Frankrijk uit, Verenigd Koninkrijk in.

Vandaag van Granville in Frankrijk naar St Helier in Jersey (UK) gevaren. En zoals het protocol voorschrijft midden op zee op de territoriale grens de Franse beleefdheidsvlag gewisseld voor de Engelse. Een soort Frexit dus.

Het was eindelijk eens een tochtje met weinig wind, geen regen, drizzle of mist, dus Els heel tevreden, helaas ook weinig zon, maar het liep allemaal lekker. We hadden zelfs een zeiltje bijstaan. We zijn echt een motorsailer geworden, dus met de Genua op, veel stroom mee en een heel klein beetje dieseltoeren vlogen we naar Jersey.

Onderweg kwamen we nog de Elise tegen. Nederlanders met wie Els al via facebook contact had gehad. Elkaar net niet in de haven kunnen spreken maar in ieder geval op zee even naar elkaar gezwaaid en via de radio gedag gezegd. Toch erg leuk zoiets, je kent elkaar niet echt maar omdat je al eens contact hebt gehad en elkaar dan zo op zee tegenkomt en een paar woorden wisselt , dat maakt het wel apart.

Na aankomst moesten we wel nog even wachten want het was inmniddels laagwater en dan kan je de haven niet in, die ligt nl. achter een sill, een soort dam die bij laagwater het water in de haven houdt en waar je bij hoogwater overheen kunt , waardoor er altijd genoeg water in de haven staat.

Nu liggen we dus voorlopig even op Jersey. Hier maakt de Seawitch even een zomerstop, want mijn dochter trouwt en daar willen we zeker bij zijn. Gelukkig is het pond enorm gekelderd waardoor Jersey nauwelijks nog duurder is dan de Franse havens, het kan dus wel even.