Daar gaan ze...

Vandaag zijn de laatste vaste waterkeringen van de sluis verwijderd. De nieuwe sluisdeuren houden de haven nu zonder hulp vol water.
Dit weekend kunnen de boten de haven van Morlaix weer in en uit varen.
Dat geeft natuurlijk een drukte van jewelste, en dat met al die Fransen die toch al geen ster in het manoeuvreren zijn...
Dus wij wachten even tot na het weekend. Daarbij komt dat dit weekend het tij wat ongunstig is. Of we moeten 's morgens om 6 uur door de sluis of 's avonds om 7 uur. En we willen op ons eerste tochtje toch wel ff de tijd hebben om een rondje Baye de Morlaix te doen zonder voor dag en dauw op te staan. Dus pas in de loop van de volgende week vertrekken we vanhier
In de tussentijd hebben we het prima naar ons zin. De auto op de kade helpt daarbij. Vandaag weer een mooi tochtje naar Lesneven gemaakt omdat ik daar op de markt de delen 3 en 4 van Guust Flater (Gaston op z'n Frans) zou kunnen scoren. Gelijk ff Brignogan plage  bezocht omdat we daar misschien een ankerstop willen maken. Altijd handig om ook vanaf de kant even te kijken waar je terecht komt.

De stuurautomaat op koers!

Vandaag met een handkompas de hele boot afgezocht naar een plekje waar geen beïnvloeding van buitenaf op de kompasaanwijzing was en waar ook de sensor/kompas unit netjes en niet al te ingewikkeld gemonteerd kon worden. De gekste plekken bekeken van het toilet tot op het dak. Uiteindelijk de ideale plaats gevonden. Circa midscheeps onder in een kleine bergruimte onder de bank helemaal aan de zijkant van de boot onder de waterlijn. Maar enkele meters verwijderd van de rest van de elektronica en de bekabeling kon zo redelijk eenvoudig netjes weggewerkt worden. Eindelijk ligt ze op koers, ook volgens de autopilot. Zie de foto's
Helaas waren de onderdelen voor het stuurwiel nog niet aangekomen, dus of het roer inderdaad naar bakboord gaat als ik linksaf wil moeten nog afwachten.....
Later meer.

Met passen en meten wordt de meeste tijd versleten

De afgelopen dagen stonden in het teken van passen en meten. Dat begon met de nieuwe vloerbedekking in de kajuit. Dat was niet zo heel moeilijk, gewoon de oude eruit, die op de steiger (gelukkig net breed genoeg) op de nieuwe lap leggen en langs de randjes afsnijden. Maar het is er wel van opgeknapt binnen.

En dan de autopilot, een verhaal apart. Dat is een heel gepuzzel. Je hebt een hele grote doos met daarin een stuurwiel drive unit die op de een of andere manier aan je stuurwiel moet komen, helemaal geënt op moderne RVS spaakstuurwielen, en niet op ons mooie klassieke houten stuurwiel. Verder een computer die alles aan moet sturen, een sensor/kompas unit die kijkt welke kant het schip op gaat en of er ook andere bewegingen zijn die invloed op het stuurgedrag hebben en natuurlijk een aflees- en bedieningsunit.

Dat alles moet met elkaar praten via een computernetwerk, seatalk genaamd waarvoor ook de nodige kabels en verdeelstukken meegeleverd zijn. Ga er maar aan staan. Afijn, eerst maar eens even kijken waar we al die componenten een beetje uit het zicht een plaatsje geven. Vooral de sensor/kompas unit is een zorgenkindje. Moet in de lijn van het schip gemonteerd zijn, niet te dicht bij motor of veel stroomvoerende bekabeling en het ding heeft toch nog de afmeting van een CD album met zo'n 5 CD's. Nadat deze puzzel opgelost was de apparaten op hun plekje gemonteerd. De volgende klus was het verbinden van al die zaken, wat eigenlijk op zich nog wel meeviel. En dan het grote moment, werkt het ook?

Inschakelen, wachten, en ja hoor, geen zekeringen eruit of andere rare verschijnselen, maar gewoon een display wat zich netjes meldt. Yessss!!

Maar dan het instellen. Volgens het boekje een fluitje van een cent, de computer doet eigenlijk alles. Toch bleek er een probleem te zijn, de autopilot beweerde bij hoog en bij laag dat de boot 355 graden voorlag, terwijl mijn gecalibreerde stuurkompas zegt dat het 335 graden is. Een niet te verwaarlozen verschil!

Onieuw alles weer bekijken.... pffff!

Blijkt de sensor/kompas unit van de autopilot op een schot gemonteerd te zijn waarachter de compressor van de luchthoorn zit, en die heeft natuurlijk een stevige elektromotor met magneet. Dus moeten we daat weer een nieuwe plek voor zoeken. Maar dat komt morgen wel weer. Zo blijven we bezig.

Morgen verwacht ik ook de aanpassingen van Raymarine om de stuurwieldrive in mijn klassieke omgeving te monteren, dus dan kunnen we alles aan elkaar knopen en kijken of het roer naar bakboord draait als ik linksaf wil.

Ondertussen hebben we ook nog wat tijd gevonden om wat in de omgeving te toeren, zoals bijgaande fotootjes laten zien, Bretagne is per slot een van de mooiste stukjes Frankrijk!

Werk en ontspanning

Gisteren was het een meer dan mooie en warme dag. Volop zon en temperaturen tot 27° C! Dus toen maar een beetje gaan toeren met de auto. Mooie mogelijke ankerplekjes vanaf de wal bekeken. Nou, die zijn er genoeg in deze omgeving, vooral als de wind een beetje in de zuidhoek zit. 's Avonds om 21:00 uur in T-shirt in de kuip gegeten, heerlijk.
Vandaag dan weer een werkdag. Vanmorgen nog wel warm en zonnig, dus ipv een overall maar een zwemshort gedragen om de motor een een grote beurt te geven. Olie ververst, olie- en brandstoffilters vervangen, koelwaterpomp gecontroleerd en alle overige aan de motor hangende systemen gecheckt. Ook motorisch is de Seawitch er weer helemaal klaar voor. Rest nog het vervangen van de vloerbedekking in de kajuit en het installeren van de nieuwe autopilot.
Zo komen we onze tijd hier wel door tot de sluis weer open gaat. We genieten van de combinatie werk en ontspannen toertjes in de omgeving maken.

De Seawitch begint weer een boot te worden

Omdat we vanwege de sluis toch pas 1 mei weer kunnen varen doen we het rustig aan. Afgelopen week in ieder geval de zeilen weer aangeslagen en vandaag grote schoonmaak voor de buitenkant.
Ze ziet er weer patent uit en lijkt weer op een zeilboot. We zijn er nog lang niet hoor, de motor moet nog een beurt krijgen, nieuwe vloerbedekking in de kajuit leggen, de stuurhut van een nieuwe laag D2 olie voorzien en de nieuwe autopilot installeren. Maar we houden jullie op de hoogte. Ondertussen is het hier meer dan prachtig weer wat ervoor zorgt dat we na gedane arbeid van een koel biertje in de kuip of door de weeks in het havencafé "Le Tempo" - what's in a name....- kunnen genieten.
PS. De auto hebben we ook een Bretons accentje gegeven.

Niet varen, toch op zee....

We zijn weer aan boord! In de haven van Morlaix. Tweede paasdag arriveerden we per auto, wat een luxe, boot in het water, auto op de kade. De eerste dagen nogal wat werk om de Seawitch weer bewoonbaar te maken. Maar vandaag een day off genomen.
We kunnen voorlopig niet varen, want de vernieuwing van de sluis loopt uit. Het is en blijft Frankrijk natuurlijk, en pas 1 mei kunnen we de haven uit.
Vandaag dus maar even per auto de zee opgezocht, en ja hoor de auto koos ook het ruime sop. Gelukkig was het laag water en konden we over de zeebodem naar Île Callot rijden. Bijzonder om te rijden waar je normaliter vaart.
Morgen weer verder om de boot weer de boot te maken.