Alweer eind augustus, dus la Fête d'Oignon in Roscoff

Afgelopen weekend was het belangrijkste feest van het jaar hier in Roscoff, het feest van de ui. Al sinds jaar en dag wordt in deze omgeving een bijzondere uiensoort gekweekt, de roze ui. Bijzonder lekker en elders moeilijk verkrijgbaar. In vroeger jaren gingen ondernemende Roscovitische jongemannen met een fiets volgehangen met deze uien aan boord van scheepjes die naar Engeland voeren. Daar verkochten ze huis aan huis de gewilde roze uien. Voor de Engelsen heetten ze allemaal Jean, dus dat werd al gauw de Johnnies uit Roscoff.
Vandaar dat Roscoff dit weekend even "le village des Johnnies" was.
In ieder geval was het weer geen spelbreker, tussen alle mindere dagen in hadden we een prachtig weekend, beide dagen waren erg gezellig, zaterdag overdag even op gang komen, 's avonds feest en zondag na een klein buitje in de ochtend volop genieten van alle fleurigheid op een Bretons volksfeest/markt. Muziek, dans, eten (heerlijke bretonse worstjes met Roscoff uien) en drank, naast de niet te vermijden cider (mijn darmpjes verwerken dat slecht) is er gelukkig heerlijk Bretons ambachtelijk gebrouwen bier in overvloed. Dus het mag duidelijk zijn dat we er weer van genoten hebben. Voor een kater op maandag hoefden we niet te vrezen, want diegenen die ons op facebook volgen weten al dat we die maandag gerust het grootste deel van de dag op de kooi konden blijven liggen. Tjonge, wat een rotweer, in Nederland regende het laatst 60 uur, nou hier waren het er maar 20, maar de hoeveelheid, je wil het niet weten. De bijboot stond vol water. En daarbij ook nog windkracht 8. Gelukkig liggen we redelijk beschut op de plek in de haven waar we nu liggen, maar toch.
Op het moment van schrijven is het even rustig en droog, maar morgenochtend gaat het weet los. Het volgende stormfront komt dan weer over. Maar we klagen niet, we hebben het geweldig hier, leuke Franse kennissen op de steiger, af en toe een lekker visje (gisteren een een rode tandbaars, door de buurman die dag op zee gevangen) en voor volgend weekend ziet het weer er weer veel beter uit.

Kleine riviertjes maken een grote zee

Soms zeilen we, maar zoals het weer nu weer is wandelen we liever. Het weer: grijs, winderig en koud maar droog vandaag. Dus echt wandelweer. Hier in Bretagne zijn heel veel kleine riviertjes die in een meestal prachtig estuarium in zee uitkomen. Een breed gebied, bij hoogwater allemaal zee en bij laagwater een prachtig gebied met zandbanken, kreekjes en hier en daar wat rotsen. Vandaag hebben we zo'n riviertje eens vanuit land tot aan de zee langs gewandeld. Zo mooi! Een klein paadje, soms door het bos, soms langs akkers met artisjokken, venkel en andere streekgebonden kleinschalige akkerbouw, soms weer langs het riviertje en af en toe een doorkijkje naar die zee verderop. Eenmaal aangekomen bij de vlakte waar het verschil tussen riviertje en zee niet goed meer aan te geven is besloten we via de andere oever weer terug landinwaarts te wandelen. Het was een uurtje na laagwater, dus in deze prachtige delta was het water in de kreekjes nog laag genoeg om naar de overkant te lopen. Schoenen dus uit en over zandbanken, door kreekjes en ja soms ook wat modder naar de andere oever. In al deze verlatenheid van zandbanken en kreekjes zagen we ook nog een kennelijk daar achtergelaten prachtig aluminium zeiljacht enigszins verkommerd liggen. In Nederland zie je ze soms in jachthavens, van die bootjes waar niemand zich meer om lijkt te bekommeren, maar hier ligt dat gewoon maar achtergelaten in een riviermond. Die daar lag zou ik trouwens wel weg willen halen, maar ja, al het werk daarna hè.
Afijn na de doorwaadbare plek overgestoken te zijn via de andere oever weer terug landinwaarts naar het bruggetje waar we de auto achtergelaten hadden. Zo maken we er, ook als het minder weer is, altijd wel weer iets van.

Naviger sur la rivière la Penzé

Omdat zo af en toe ook hier het weer wat vriendelijker is hebben we vandaag de landvasten maar weer eens losgegooid. We willen van deze baai van Morlaix echt alle uithoeken per boot verkennen en onze weg tussen de rotsen door zoeken. Voor vandaag stond de rivier de Penzé op het programma. Een mooi zonnetje, een licht NW windje, alles mooi om voor de wind tot ruim bezeild op de genua de goed voorbereide koers te volgen. In een woord: schitterend. Het uitzicht op Île Calot waar we met laagwater met de auto naar toe konden rijden en nu met hoogwater langs voeren. Daarna langs de andere kant van Carantec als waar we vorige week even voor anker lagen en Saint Pol aan stuurboord houdend de rivier de Penzé op. In de geul diep zat, maar daarnaast snel ondieper. Voor de deur van een oesterkweker net even buiten de geul het anker eruit op 8 m. diepte (hoogwater met een verval van 5 meter).
Maar ja, het blijft Bretagne, en dan met name Finistère, dus met dat we voor anker lagen verdween de zon achter de wolken en nam de wind toe. Dat even een uurtje afgewacht, maar het was guur en wiebelig. Dus weer ankerop en terug naar Roscoff.
Al met al weer een heerlijk middagje zeilen met prachtige uitzichten op deze wonderschone kust. Weer wat meer zekerheid opgebouwd over het navigeren tussen rotsen en ankeren op getijdewater met groot verval (ik was blij dat we voor deze reis onze ankerketting verlengd hadden want die was maar 30 meter en we hadden vandaag al tegen de 40 meter uitstaan).
Maar dat moet je ook weer allemaal aan boord lieren en onze ankerlier is niet elektrisch, dus spierballen kweken we ook nog.
Met het tochtje van vandaag hebben we de de tweede van de drie mooiste ankerplekjes van deze baai verkend. Er blijft er nog één over, bij het Chateau de Taureau, een oud verdedigingswerk op een eilandje bij de rivier van Morlaix, maar die krijgen we ook nog wel.

Voor anker in Carantec

Jawel, we hebben weer gevaren. Onze weg gezocht tussen de rotsen in de baai van Morlaix naar het mooie plaatsje Carantec. Het heeft een prachtig strand, alle kinderen zitten er op zeilles, en het weer begint na een ijskoude ochtend ook weer ergens op te lijken. In ieder geval schijnt de zon en regent of stormt het niet.

Bij laagwater lagen we voor het strand en daar, op de grens van het droogvallend deel, zijn we voor anker gegaan. Veilig want met het opkomende tij zou het alleen maar dieper worden, dus stranden op het strand zou ons lot niet worden.

Het is best spannend als je het niet gewend bent om zo tussen de rotsen door te varen, terwijl er ook onder water nog van alles zit wat je niet ziet. Maar gelukkig kunnen we behalve op een heel goede gedetailleerde Franse zeekaart van het gebied en ons eigen zeemanschap ook nog een beetje vertrouwen op de onvolprezen GPS en kaartplotter (voor de niet-zeilers: een soort Tom-Tom maar dan voor op het water).

Terug in de haven is het een drukte van belang want dit weekend start hier de Tour du Finistère. Een wedstrijd rond de westpunt van Bretagne waar meer dan 100 zeilschepen voor hebben ingeschreven. Rond zo'n start zijn er allerlei festiviteiten, dus het belooft een leuk weekend te worden. We houden jullie op de hoogte.