Enkhuizen, zeevaartschool, herinneringen

We zijn vandaag naar Enkhuizen gevaren. Een tochtje waar eigenlijk
weinig over te vertellen valt. Het was heel rustig weer, ons bootje
schommelde gezellig wat heen en weer, en eigenlijk was het varen wat saai.
Maar eenmaal in Enkhuizen kwamen voor mij (Tim) zoveel herinneringen
terug. Al zolang is Enkhuizen een favoriete haven geweest. Toen hier nog
een visafslag was en mijn kinderen nog klein waren kwam ik hier met mijn
Staverse jol al graag. De jongens hingen dan rond bij de visafslag en
hielpen de vissers zogenaamd. Ze kwamen altijd weer aan boord met een
paar lekkere verse palingen.
Nu is diezelfde visafslag een restaurantje geworden waar we vanavond
heerlijk vis gegeten hebben. En de sfeer in de haven is zeker nu zo
vroeg in het seizoen nog een beetje hetzelfde. Nog steeds lossen
vissersschepen hun paling, alleen is het nu in auto's die de vis naar
een van de grote afslagen elders vervoeren.
Ook een mooie herinnering hier is natuurlijk de Enkhuizer Zeevaartschool
waar ik in de winter van 2012/2013 elke week weer een paar dagen in de
schoolbanken zat en uiteindelijk mijn diploma stuurman kleine zeilvaart
behaalde. Uitgereikt in de Westerkerk door de burgemeester van Enkhuizen!
Kortom prachtig om hier weer een paar daagjes door te brengen. Het
Zuiderzee Buitenmuseum natuurlijk weer bezoeken, een van de mooiste
plekjes om het oude zuiderzeegevoel weer te krijgen.
Wij vermaken ons hier nog wel even.

De cirkel is rond

We zijn sinds gisteren weer in Katwoude, de haven vanwaar we 5 jaar geleden vertrokken voor onze reis zuidwaarts. Het voelt fijn om weer hier in Katwoude (bij Monnickendam) te zijn. Dit was 8 jaar de thuishaven van de Seawitch. Mensen kenden ons nog, kwamen een praatje maken. Voelt een beetje als thuiskomen.

De tocht hierheen voerde ons vanaf IJmuiden door het Noordzeekanaal, over het IJ in Amsterdam, en dan het Markermeer op. Een en al herkenning en nostalgie. Op het Noordzeekanaal de grote zeeschepen, bij Amsterdam een nieuw beeld op de oever, welbekend uit de souvenir winkeltjes. En dan natuurlijk de vuurtoren van Marken, het paard. Het was een mooie afwisselende tocht. We blijven hier een paar daagjes genieten van de rust voordat we verder noordwaarts trekken.

Ontmoeting op zee

Vandaag Scheveningen weer achter ons gelaten. Wel heel vroeg op, want het getij is onverbiddelijk. Om 6 uur eruit en 7 uur trossen los. Een mooie rustige zee en de laagstaande net opgekomen zon boven de duinen, prachtig. We hadden een mooie 1,5 knoop stroom mee, dus dan schiet je wel op. Ook hebben we vandaag voor het eerst het steunzeiltje bijgezet. Aanvankelijk niet erg nodig, want er was slechts een slome deining, maar naarmate de dag vorderde nam de wind en de deining wat toe en bleek het steunzeiltje zijn werk goed te doen. De Seawitch rolde aanmerkelijk minder bij deze vrijwel voor-de-windse koers.

Onderweg zagen we ver voor ons een groot zeilschip, altijd mooi om op zee een zgn. tall ship te ontmoeten. Even op de AIS kijken leerde dat het de Gulden Leeuw was. Een groot zeilschip waar ik in 2013 ook nog een blauwe maandag op gevaren heb als stage in mijn stuurmansopleiding KZV aan de Enkhuizer Zeevaartschool. Mooi hoor om elkaar dan zo ongeveer op de hoogte van Zandvoort op zee tegen te komen. Mooie fotomomentjes dus. Even naar elkaar getoeterd.

Een uurtje later waren we alweer bij de pieren van IJmuiden, de plaats waar we 5 jaar geleden zee kozen voor onze 3 jaar durende reis naar en rond Bretagne. Voelt een beetje als thuiskomen.

Morgen weer verder naar waar het allemaal begon.

Weer de zee op

Na een paar daagjes rustig weer afwachten in Rhoon (ook geen straf hoor)
vandaag dan weer zee gekozen. Eerst een flink eind over de Oude Maas
naar de Nieuwe Waterweg, voor ons een heel nieuw traject. Eerst nog de
mooie Oude Maas, dan even een stukje door de Botlek, met al zijn
petrochemische industrie. En dan is daar de Nieuwe Waterweg, toch nog
best een eind dan tot Hoek van Holland, maar een mooi stukje varen,
rustig en breed, af en toe een zeeschip. Alles bij elkaar toch nog een
heel stuk varen van Rhoon tot Hoek van Holland, ca. 20 mijl (ruim 36 km).
Uiteindelijk dan toch de Hoek, zee, zeeschepen en deining, flink ook,
want er stond een dikke ebstroom die de Maasmond altijd wat onrustig
maakt. Maar eenmaal op zee, wat mooi, heerlijk, weids en dan op een
rustige deining lekker de koers zetten naar Scheveningen, nog zo'n 10
mijl (18 km). Weliswaar de stroom tegen tegen want we hadden zo'n sterke
stroom mee op de rivier dat we eigenlijk iets te vroeg bij Hoek van
Holland waren, maar dan kun je langer genieten van het varen. Dus ruim 2
uur genieten van de deining van de zee, het weidse water met op afstand
een beetje heiig de Zuid-Hollandse stranden.
En nu afgemeerd in Scheveningen, gezien de weersverwachting blijven we
hier weer een paar daagjes. Dat geeft ons de gelegenheid om Scheveningen
en Den Haag weer eens uitgebreid te bezoeken, oude vrienden hier te
ontmoeten en de rest van de reis rustig voor te bereiden.

Adieu Dordrecht

Vandaag onze comfort zone maar weer eens verlaten. Weer onderweg. Om te beginnen en te wennen een klein stukje. We liggen nu in Rhoon. Nooit eerder geweest. Hier morgen de Rhoonse grienden verkennen. Het plan is om buitenom via Scheveningen en IJmuiden naar het IJsselmeer te varen. We wachten een rustig moment af en ondertussen genieten we van het Zuid-Hollands rivierenlandschap.