Weer op zout water

Ja, ze ligt weer op zout water, onze Seawitch. Vandaag was zo'n dag die je eigenlijk niet voorbij kunt laten gaan. Het tij klopte, het zou niet te hard gaan waaien, en er zou ook niet al te veel regen zijn. Dus zijn we vanmorgen na een kopje koffie maar naar de sluis in Morlaix gevaren, ondanks dat de buienradar in Brest nog sneeuw aangaf. Je begrijpt, het was koud! Bij het schutten was het gelukkig droog en het tochtje over de rivière de Morlaix was weer schitterend. Eenmaal op zee kregen we een regenbuitje over ons heen, waardoor het zicht even wat minder werd, maar verder bleef het droog, er kwam zelfs nog een zonnetje bij. De wind nam wel wat toe, en ook nog recht tegen, dus van zeilen kwam niet veel en de deining van de afgelopen dagen maakte het toch ook nog wel wat hobbelig. Maar ja, je vaart op zee of niet, en met de deur van de stuurhut dicht bleef het binnen toch nog wel behaaglijk.

Nu liggen we weer op de adem van de zee, twee keer per dag komt het water op en gaat het weer een beetje weg. En we zijn weer vrij om te gaan wanneer we willen want de haven van Roscoff waar we nu weer liggen is te allen tijde toegankelijk.

We hebben het gevierd met een etentje in een gloednieuw restaurant op de haven, waren ongeveer de enige gasten. Tja het seizoen moet hier nog beginnen, de haven is vrijwel leeg....

Het begint er weer op te lijken...

De boot is weer helemaal schoongespoten, alle winteralgengroen eraf. En na een paar dagen wat minder weer was het vandaag in ieder geval weer zonnig. De wind kwam recht van voren, zonder regen mee te voeren, dus een goede gelegenheid om de zeilen weer aan te slaan.
Zo begint onze Seawitch er zo langzamerhand weer uit te zien als een zeilboot in plaats van een woonboot. Nu de motor nog uit zijn winterslaap halen: olie verversen, een nieuw oliefilter, de brandstoffilters vervangen. de koelwaterpomp checken, afijn dat soort zaken. Schroefas smering controleren, lekt er genoeg water? Lekt er niet teveel water? Maar dat is een klusje voor volgende week en als dat allemaal gedaan is zijn we weer helemaal vaarklaar.

Het is hier nog wel koud, maar het lijkt de komende dagen in ieder geval droog en zonnig te worden en dat maakt een hoop goed. Ondertussen genieten we weer elke dag van het leven aan boord en in Bretagne.

Brrrr....

Weer even een kort berichtje. Vandaag de eerste gewone dag aan boord. Water getankt, de laatste aan boord gebrachte zaken op hun plaats opgeborgen en verder een beetje rust gehouden. De afgelopen week was toch wel echt aanpakken geblazen.
Maar koud dat het hier is! Gisteren maar overgeschakeld op elektrische bijverwarming. De diesel trekt het wel, maar brandstof kost geld en elektra is in het liggeld inbegrepen. Dus een radiatortje aangeschaft. Voordeel is dat het stil is, geen warme lucht die langs je benen waait en het wordt niet zo achterlijk droog aan boord als met de hete lucht dieselverwarming.
Het lijkt de komende week iets beter te worden, morgen het dek schoonspuiten en dan langzamerhand er weer een zeilboot van maken....

Paarden???

Jawel, paarden. Nadat we in Morlaix de boot een beetje bewoonbaar gemaakt hebben zijn we weer van boord gegaan om voor korte tijd onze intrek te nemen in een boerderij nabij Mont Dol in Bretagne, ongeveer 200 km van Morlaix vandaan, ja, Bretagne is groot.

Vrienden van ons hebben daar namelijk een grote boerderij waarin ze een bed & breakfast hebben, en nu wil het geval dat ze afgelopen week een groep van 20 scholieren op werk/uitwisselingsbezoek te huisvesten kregen. Deze wilden natuurlijk ook allemaal 's avonds een warme maaltijd en dat werd wel wat veel werk voor hun tweetjes.
Omdat Els in haar vorig leven kok was en ikzelf een aardig handje kan helpen in de keuken hebben wij aangeboden de cuisine voor deze week over te nemen om de hongerigen te laven. We waren toch in de buurt.
Het was een heel drukke week, 's morgens om 6 uur op om om 6:45 uur bij de bakker brood te halen, dan het ontbijt verzorgen en het menu voor die dag bepalen. Boodschappen doen, even rust en dan in de middag de avondmaaltijd voorbereiden en daarna ook alles koken, opdienen en niet te vergeten de keuken weer opruimen voor de volgende dag. Maar leuk dat het was! Een geweldig leuke groep scholieren die het eten zich meer dan goed lieten smaken en veel gezelligheid.

Gelukkig vonden we tussendoor ook wel even tijd om in de omgeving weer wat rond te kijken. Een van die uitjes was een tochtje naar Dinard. We waren daar  wel eerder langs gevaren, hadden er ook vanuit de jachthaven van St Malo naar gekeken, maar waren er nooit geweest. Nu konden we dat in onze middagpauze even goedmaken. Een prachtige plaats met veel grandeur, 19e eeuwse villa's met uitzicht op zee en op St. Malo. Het leven was daar goed in de Belle Epoque. Maar je moest wel een paar centen hebben!

Inmiddels zijn we weer aan boord in Morlaix, maar het varen zal nog wel even op zich laten wachten al was het maar omdat het weer niet echt meewerkt. Het is gewoon bijna winters koud hier! Daarover later meer...