5 Maanden en 26 havens verder

Met mijn oog gaat het weer een stuk beter, het wordt toonbaarder. Vandaar nu eindelijk een overzichtje van de reis tot nu toe.
We hebben sinds ons vertrek op 10 april uit Katwoude in totaal 710 zeemijl (ong. 1315 km voor de landrotten) afgelegd in 26 vaardagen, vandaar de 26 havens. We hebben dus ook heel veel stilgelegen, wat betekent dat we zoveel moois ontdekten dat we er langer van wilden genieten. Op de foto is de track van de reis tot nu te zien.
Als je deze track in detail wil bekijken op je eigen google earth stuur dan een berichtje, dan stuur ik je het kmz-bestandje per mail.
Nu zijn dus de laatste weken van de eerste etappe aangebroken. Weken die gevuld gaan worden met de boot winterklaar maken, luieren, de gewone huiselijke beslommeringen als wassen, boodschappen etc, uitstapjes in de omgeving en dat soort dingen.
De treinkaartjes voor de thuisreis hebben we al aan boord.
Op 29 oktober schepen wij in op de TGV richting Parijs, dan de Thalys naar Rotterdam en vervolgens de Intercity naar Utrecht. We zijn dan in één dag terug waar we 6 maanden geleden vertrokken. Best bizar eigenlijk.

FF schrikken.

Gisteren opgestaan, beetje rood oog. Gaat wel weer over.... Maar vanmorgen, echt volledig bloeddoorlopen, en zoveel zuip ik toch ook weer niet. Dus even bij de pharmacie langs: "Oh mais non monsieur, c'est mieux que vous allez au clinique". Afin, uitgelegd dat we geen vervoer hebben en dus de clinique, die zoals alles hier net even buiten de stad is, nogal moeilijk te bereiken is.
De lieve mensen hadden daar begrip voor en belden de plaatselijke oogarts, een paar 100 meter verderop. Ja hoor, ik kon gelijk even langskomen. We moesten wel even wachten in de salle d'attente, wat klinkt dat toch mooier dan wachtkamer hè, maar het wachten is hetzelfde hoor...
Die oogarts heeft de zaak eens even goed bekeken, maar pas de problème, er is een adertje gesprongen maar het kan geen kwaad. Je loopt er een week of twee bij alsof je persoonlijk aan het artisjokkenoproer hebt deelgenomen (dat speelde hier vorig weekend), maar dan moet het over zijn. Druppeltjes bij de pharmacie gehaald, en ja, nog even als vechtersbaas eruit zien. Heb er gelukkig verder geen last van.

24 september, een bijzondere dag

Een bijzondere dag, ja, want precies op deze datum 2 jaar geleden (24-9-2012) was de crematie van Yvonne. Met wie ik na een 17-jarige verloving precies 5 jaar geleden (24-9-2009) trouwde. Vanmorgen even naar de kerk hier geweest om een kaarsje te branden.
Ik weet zeker dat ze met genoegen op mijn reis neerziet.
Verder ook bijzonder omdat we vandaag tickets hebben gekocht om de winter thuis in Nederland door te brengen. Woensdag 29 oktober treinen we naar Utrecht. De boot blijft hier, in een meer dan goed beschutte haven op ons wachten tot we volgend jaar maart weer aan boord gaan en onze reis voortzetten.
Dit uitzicht hebben we dus nog maar 5 weken.... We gaan het nog missen, Morlaix is een geweldig mooie oude Bretonse stad die ooit de derde haven van Bretagne was. Maar ja, rivieren verzanden, industrieën verdwijnen en jachten komen.

Morlaix in het nieuws en meer avontuur.

Vanmorgen nietsvermoedend naar de markt, die hier in Morlaix best groot is, over twee locaties verspreid. De twee eerste twee delen van Guust Flater (hier Gaston genaamd) gescoord, en een paar artisjokken. Komen we weer aan boord, lezen we op het Nederlandse nieuws dat hier een belastingkantoor in brand gestoken is door boze boeren, en ook nog de doorgaande weg over het viaduct bezet. We vonden het het al zo druk in de stad, maar dat kwam dus daardoor. Al het verkeer kon niet meer om de stad heen maar moest zich door het centrum persen. En dat alles gebeurde terwijl wij lekker lagen te slapen. Maar ja, gelijk weer in de drukke gewone wereld terug.
's Middags nog even een nieuwe gasfles kopen, bleek alleen te verkrijgen in de supermarkt even buiten de stad, 2 km lopen, en bergop. Onderweg vroeg Els even of we wel op de goede weg waren naar de Leclerc. Ja zei die mevrouw, maar het is wel erg ver. Afijn haar man bleek taxichauffeur en zou net aan het werk gaan. Hij bood aan om ons - voor niets - even naar de Leclerc te brengen, moest toch min of meer die kant uit. Ontzettend aardig! Zijn we uitgestapt, lopen al bijna in de Supermarkt, zegt Els: Shit! Mijn tas in de auto laten liggen (met al haar pasjes etc).
Auto niet meer te zien, gauw de gasfles gekocht en terug gaan lopen langs het huis van de taxichauffeur. Zijn vrouw was daar nog en gaf zijn tel nr. Op de boot hem gebeld, en hij had het al van zijn vrouw gehoord en zou de tas even op de haven komen brengen. Wat een geweldig fijne mensen heb je toch. Hij wilde van geen beloning weten, vond het fijn om ons even te helpen! Die Fransen toch, veel Nederlanders vinden het soms geen fijne mensen, maar wij komen niet anders dan aardige Fransen tegen.

Een mistig laatste tochtje

Mist, en niet zo'n beetje ook. Gaan we of gaan we niet? We hebben radar en een goede kaartplotter met zeer nauwkeurig kloppende GPS en AIS koppeling, dus.... Maar toch, al die rotsen hier in de baai, het blijft spooky als je weet dat ze er zijn, ze ook wel op de radar ziet, maar toch, zou je ze wel allemaal zien?
Nog even aangezien, maar in de haven was er tegen negen uur ongeveer 100 m zicht, dus maar vertrokken. Nou dat viel tegen! In de buitenhaven lag een veerboot en die hebben we alleen op de AIS en radar gezien, een visserman zonder AIS zag ik op de radar, en even later op enkele 10-tallen meters voorbijschuiven. Kortom echte mist. Op zee hooguit 30 meter zicht, maar gelukkig varen er op onze route geen grote schepen en moeten we alleen oppassen om op de juiste koers tussen de rotsen te blijven. Na ongeveer een uur trok de lucht ineens open, we kwamen weer dichter bij het land. Wat prachtig! Ineens zie de rotsen om je heen waar je steeds tussendoor gevaren bent, maar wel een grote opluchting dat je weer wat ziet en dat alles goed gegaan is.
De rest van de tocht konden we weer om ons heen kijken en genieten van alle moois, een kronkelende ondiepe rivier, en aan het eind: Morlaix, de laatste haven voor dit jaar. Hier blijft de Seawitch deze winter uitrusten.

Overwinterplek definitief

Vanmiddag weer opnieuw naar Morlaix getogen om te horen of ons verzoek voor een winterplek gehonoreerd is. We hadden vorige week te horen gekregen dat er mogelijk nog twee plekjes waren, ze hadden ons opgeschreven en we moesten na een week nog maar eens komen dan wisten ze het zeker.
En nu: Yes! We kunnen de boot in Morlaix achterlaten.
Waarom is dit zo fijn? Op de eerste plaats kun je je nauwelijks een beschuttere plaats voorstellen, in een diep dal, dus bijna geen kans op echte stormen en achter een sluis, dus geen getijbeweging of deining. Verder is het water zoet dus minder aangroei. Op de tweede plaats komt dat Morlaix een wat grotere plaats is met een station waar de TGV naar Parijs stopt. En last but not least, het is nog goedkoper dan een winterplek in onze thuishaven in Katwoude.
We zijn hier dus wel erg blij mee. Hier in Roscoff blijven we nog een dikke week en 16 september gaan we naar Morlaix, dan is het tij het gunstigst om met opkomend water 7 mijl de droogvallende rivier op te varen en met hoogwater door de sluis te gaan op een christelijke tijd (min of meer midden op de dag). In de tussentijd zwerven we hier nog wat rond, hetzij per boot hetzij wandelend. Het is hier prachtig.