Eind van een mooie reis

We zijn in Dordrecht, onze nieuwe thuishaven na 3 jaar zwerven langs de Europese westkust. Wat was het een mooie tijd, 's winters thuis en van april tot eind september aan boord. Onze Seawitch kon 's winters niet naar huis, die lieten we steeds achter. Maar nu zijn we weer samen thuis, voor mij niet meer helemaal nieuw, maar voor de Seawitch is dit nu haar nieuwe thuishaven. We blijven nog even aan boord leven, het zal wennen zijn om weer thuis te zijn. Het echte einde van de reis zal zijn als ze uit het water gehesen wordt. Maar dat stellen we nog even uit.....

Nog één nachtje slapen

Ja, nog een nachtje slapen en dan zijn we weer in Dordt. Vandaag van Sint Annaland naar Willemstad gevaren. Totaal geen wind, wel mooi zonnig, echt een indian summer day.
Afscheid dus van het zoute water. De Oosterschelde was mooi, de Krammersluizen door en gelijk varen in de groene soep... Dan over de Krammer en het Volkerak naar de Volkeraksluizen. In beide sluiscomplexen ging alles gesmeerd. De Krammersluis konden we zo binnenvaren en waren we ook de enige in de sluis. Volkerak moesten we even wachten en werden we met drie jachten en een kleine charter samen geschut.
En nu dus in Willemstad, een mooi vestingstadje waar we straks een hapje gaan eten. En morgen? Morgen Dordt!

Verder door Zeeland, op weg naar huis

Vandaag het Veerse Meer met al zijn gezelligheid met vrienden die we op onze reis ontmoet hebben en avonden aan prachtige steigertjes weer verlaten. Maar snel willen we niet gaan met dit prachtige weer. Voor ons is dit een eerste kennismaking met Zeeland vanaf het water, dus vandaag van een stil steigertje aan de Paardekreek vlakbij Kortgene over de Oosterschelde, vlak langs de Zeelandbrug naar Sint Annaland gevaren. Er was totaal geen wind, maar dat geeft niks, dat hebben onderweg genoeg gehad. Nu heel rustig en relaxed naar huis tuffen. Morgen naar Willemstad, zijn we ook nog nooit geweest met de boot, er is ook in Nederland nog zoveel te ontdekken!

Weer in Nederland

Het was even stil op het blog maar er is de afgelopen dagen ook veel gebeurd. Zondagochtend vroeg vertrokken we uit Boulogne sur Mer en dinsdagavond liggen we ineens in Kamperland aan het Veerse Meer. De laatste zeetocht was van Blankenbergen naar Vlissingen. We wilden alleen maar snel naar Nederland, en vrienden van ons die we onderweg al tegengekomen waren, maar die helemaal geen pech hadden en dus allang in Nederland waren hadden ons uitgenodigd voor een BBQ op 14 september op het Veerse Meer. Dus vroeg op om maximaal stroomvoordeel op de Westerschelde te hebben. Voor Zeebrugge was het eerst nog even erg opletten, want het was retedruk met allerlei grote boten die zo vroeg al Zeebrugge wilden binnenvaren, terwijl wij alleen maar Zeebrugge voorbij wilden varen. Dus kruisende koersen met grote snelle jongens. Dankzij de onvolprezen AIS konden we er mooi tussendoor schuiven, hoewel die laatste waar we voorlangs gingen wel wat spannend was.
Verder was het een mooie rustige tocht naar Vlissingen over de Westerschelde. Omdat we vroeg onderweg waren hadden we optimaal stroomvoordeel op de Westerschelde, af en toe 7 knopen terwijl de bootsnelheid maar 4,5 knopen was. Dus bijtijds in Vlissingen. Helaas was alleen de grote sluis in gebruik en die was juist een groot schip naar buiten aan het schutten, dus moesten we even wachten. Nadat we doorgeschut waren waren we net ff te laat om de blauwe golf door het Kanaal door Walcheren te halen en de jachthaven van "De Schelde" sprak ons niet aan voor een overnachting. Dus even vastgemaakt en wachten op de volgende blauwe golf - de blauwe golf is net zoiets als op de weg een groene golf, er zijn 5 bruggen in de route van Vlissingen naar Veere door Walcheren, en in de blauwe golf heb je ze allemaal mee als je ongeveer 4 à 5 knopen vaart - die om 14:55 uur zou beginnen.
Afijn, toen we in Veere de sluis uit voeren wachtte daar de Paladijn van Wim van Dijk en Nelly de Jong ons al op. We hadden ze ingeseind dat we met de blauwe golf naar Veere zouden komen. Wat een verrassing als je dan uit de sluis komt en opgewacht en ingehaald wordt, geweldig! We voeren achter ze aan naar de jachthaven van Kamperland en daar liggen we nu.
Gisteren, 14 september hadden we dus de BBQ op de Haringvreter, een mooi eiland in het Veerse Meer, prachtig natuurgebied met veel reeën en damherten, die zo gewend zijn aan mensen dat je ze vrij makkelijk tot op zo'n 20 meter kunt naderen, bijzonder!
Ook lekker gezwommen, voor het eerst dit jaar. Het Veerse Meer is sinds ze weer water uit de Oosterschelde toelaten weer zout en mooi helder, dus heerlijk zwemmen met deze temperaturen van rond de 30 graden. Het werd laat en heel gezellig.
Vandaag lekker uitgeslapen aan de Haringvreter, onze vrienden waren alweer vertrokken toen wij uit de kooi kwamen, die hadden weer andere belangrijke dingen te doen, maar wij hebben na een mooie wandeling over het eiland nog een rondje eromheen gevaren. Zoals je op de track hiervoor kan zien.
Zoals je ziet staat het daar vol met boeien, en niet voor niets! Wij houden daar goed rekening mee en geen centje pijn dus, maar toen we bijna weer in Kamperland waren zagen we daar  een zeiljacht hardstikke vast zitten op de rand van de plaat
En ja, wat doe je dan, ernaar toe is gevaarlijk want voor je het weet zit je zelf vast, maar ze zagen er toch wel erg angstig uit en ze zaten voor zover ik het kon zien op het randje van de bank vast. Dus toch maar een reddingsoperatie proberen.

Ze dwars benaderd, vanuit het diepe water met meer oog voor de dieptemeter dan voor de rest. Els op het voordek als een volleerde redder met de sleeptros in de aanslag, ze had er zelfs een apeklootje ingeknoopt zodat je de tros makkelijker kan werpen. De eerste poging mislukte, mijn dieptemeter ging onder de meter terwijl ik 1,25 meter diep steek, gelukkig is de boeg wat minder diep. Dus hard achteruit weer terug. Die mensen dachten al dat we ze in de steek zouden laten, maar nee hoor, een nieuwe poging, vanuit een andere hoek, misschien wat meer water voor ons, en jawel de tweede poging lukte, net voordat ik weer wilde afhaken wierp Els de tros en hadden zij hem ook te pakken. Bij hun op het achterschip vastgezet en dan maar achteruit trekken... Wat mooi dat zo'n Perkins dan even zijn power kan tonen. Hij moest er zwaar aan trekken, het duurde even, maar ik kreeg hem eraf. De mensen waren heel gelukkig en wij? Ach je bent op het water om elkaar te helpen niet waar....
Nu nog een paar daagjes relaxen in Kamperland.

Laatste buitenlandse haven

Jawel, morgen zijn we weer in Nederland. Vlissingen is het doel. Vandaag een schitterende tocht van Duinkerken (laatste Franse haven) naar Blankenbergen (België). De eerste 3 uur konden we lekker zeilen, wel met de motor zachtjes bij, want er moest wel zeker 5 knopen gevaren worden om het tij niet te missen. Maar na 3 uur was de wind echt op. Dus alles er weer af en gewoon als motorboot verder. Het was een warme, zonnige en rustige tocht. Els zou ze zo altijd wel willen hebben en ik vind het ook niet verkeerd. Vanavond uit eten en morgen bijtijds weer op voor Vlissingen!

We beginnen stal te ruiken

Vandaag maar weer eens een stevig stuk opgeschoten. van Boulogne in een ruk naar Duinkerken, toch weer zo'n kleine 45 mijl, 10 uur op zee, in het begin hielp de stroom nog wel wat maar bij Calais was het op met de stroom mee en begon zowel het tij als de wind zich tegen ons te keren. Gelukkig was het doodtij dus was er niet veel stroom tegen, maar toch, in combinatie met de tegenwind haalden we de 4 knopen niet meer. Geen nood, ook langzaam kom je er en we hoeven gelukkiig niet te roeien! De motor houdt zich prima, snort er lustig op los, dus over de defecte oliedrukmeter maak ik me geen zorgen meer. Vlak voor Duinkerken kwamen we nog even tussen de echt grote jongens terecht, maar als je ze gewoon even voorbij laat gaan is er niets aan de hand.

Als weer en tij het toestaan morgen naar Blankenbergen? We gaan het zien

En opschieten doen we!

Vandaag zijn we in één ruk van Dieppe naar Boulogne-sur-Mer gevaren, Een kleine 55 mijl, voor de landrotten: zo'n 100 km.
We hebben er geen plaatjes bij, het ging te snel... Maar het was een lange, beetje saaie tocht. Geen wind, geen zon, wel miezerregen af en toe. maar het tij zat goed mee. we hebben er precies 10 uur over gedaan, voor onze boot best een snelle tijd. Alles moest op de motor, dus ook een goede test of het oliedrukprobleem echt alleen maar een metertjesprobleem is. Nou, dat lijkt het inderdaad wel te zijn hoewel het raar blijft om gewoon door te varen met een oliedrukmeter die constant in de hoek ligt en een veel te hoge druk aanwijst.
Het is een goed gevoel om nu weer een beetje op te schieten na alle troubles van de afgelopen weken. Dordrecht begint toch ook wel weer een beetje te trekken.
Hier in Boulogne blijven we een paar daagjes, even kijken hoe het zit met de volgende havens. Calais is gesloten tot 30 september wegens onderhoud, en Duinkerken schijnt ook beperkt of nauwelijks toegankelijk te zijn vanwege baggerwerkzaamheden. We zoeken het de komende dagen even verder uit.
Maar het motto vandaag was: Grote stappen gauw thuis.

Naar Dieppe, niet zeilen, wel opschieten

Omdat we nogal wat tijd verloren hebben met alle troubles met motor, accu en dat soort dingen zijn we nu een beetje in de vaarmodus gekomen. Fecamp hadden we op de heenreis al een dagje gezien en dat vonden we toen al genoeg, dus hebben we gisteren in Fecamp alleen een paar boodschapjes gedaan, en even de Benedictine stokerij langs want een fles single cask Dom Benedictine kun je nergens ter wereld kopen als alleen daar.

Vanmorgen dus weer vroeg op om goed gebruik te maken van de stroom die nu het springtij is erg sterk is en ons zomaar een paar knopen snelheid cadeau geeft. En dat scheelt toch als je 30 mijl te varen hebt naar Dieppe. Op die manier halen wij het precies binnen één tij, dus met de hele weg de stroom mee.

Helaas stond de wind, voor zover die er was niet erg lekker. Plat voor de wind zouden we zeilen, sowieso geen fijne koers, maar als je 3 knopen stroom mee hebt en er staat 8 knopen wind blijft er van die 8 nog maar 5 over, niet genoeg om onze 7 ton nog een beetje lekkere gang te geven. Dus het werd een motordagje, wind en deining achterop, dus schommelen, maar ja, we willen op zee varen dan moeten we ook de makken daarvan voor lief nemen.

Verder was het een rustig tochtje, hier blijven we een paar dagen, zondag wordt erg veel wind verwacht dus na het weekend zien we verder.

Eindelijk weer eens lekker zeilen.

Vandaag was het een mooie gelegenheid om naar Fecamp te varen. Het eerste stukje vanuit Le Havre was nog met een beetje stroom tegen en recht in de wind en de zee was ook nog wat moeilijk. Dus met alleen grootzeil en motor het eerste stuk gedaan. Maar eenmaal voorbij Cap de la Hève kon de genua erbij en werd het zeilen. Later ruimde de wind helaas weer waardoor de genua er weer even af moest en weer op de motor, maar toen we Cap Antifer gerond hadden konden we een ruimere koers varen en ging de genua er weer op. Heerlijk stukje zeilen met weliswaar weinig wind maar dikke stroom mee. Helaas kakte de wind later verder in en moest de motor er weer even bij, maar die liep maar heel zachtjes, gewoon om de gang er een beetje in te houden.

Al met al een mooi zorgeloos tochtje. Nu in Fecamp, we blijven hier niet te lang want we hebben wat tijd in te halen en in het weekend lijkt er minder weer aan te komen. Dus waarschijnlijk morgen weer verder, naar Dieppe.