De reis zit erop

Gisteren uiteindelijk de Seawitch naar de Wantijhaven in Dordrecht kunnen varen. Voor de zekerheid van tevoren nog even de centrale brugbediening gebeld of de Prins Hendrikbrug vandaag weer helemaal in orde was en gewoon draaide, maar dat was allemaal OK. Dus het laatste tochtje van een reis langs de Europese westkust tot aan Bretagne en terug zit erop. We zijn in totaal 3 jaar onderweg geweest, waarbij ik wel moet zeggen dat we de boot 's winters in Frankrijk achterlieten en zelf in Dordrecht overwinterden.

Vandaag is ze op de wal gezet. De Seawitch kan nu van een welverdiende rust en niet te vergeten een grote opknapbeurt gaan genieten. Voor een boot die vier seizoenen onafgebroken in het water heeft gelegen, waarvan het overgrote deel op zout water, ziet ze er prima uit. De laatste paar weken op zoet water hebben natuurlijk wel de meeste zoutwateraangroei doen afsterven, maar zeepokken blijven gewoon zitten. Natuurlijk is ze professioneel schoongespoten na het uittakelen, maar toch, ze ziet eruit alsof ze zo weer het water in kan, behalve die waterlijn dan, die moet echt opnieuw opgezet worden. Maar schijn bedriegt, want als ze zo weer in water gaat is ze binnen no time weer aangegroeid. Die oude antifouling is nu echt wel uitgewerkt en op sommige plaatsen er zelfs al een beetje afgeslepen. Dus werk aan de winkel, maar daar hebben we de hele winter voor, en het voordeel is dat ze op fietsafstand van huis ligt. Dus elke dag een beetje maakt de hele winter door een heleboel.

En dan volgend jaar weer te water, en dan?

Ja....., dat zien we volgend jaar wel weer. We gaan in ieder geval door met deze manier van leven, 's Winters thuis en vanaf het voorjaar tot aan het najaar aan boord, en waar weer, wind, de boot en niet te vergeten ons eigen gevoel ons dan brengen zien we dan wel weer.

Vanaf nu zal het blog wat stil worden, we varen immers niet meer, maar als de Seawitch weer vaarklaar begint te worden melden we ons hier weer.

Rondje Oude Maas, Merwede, Wantij

Wat het laatste tochtje van dit jaar zou worden werd een een rondvaartje over het rivierenkruispunt bij Dordrecht. We hadden afgesproken om vandaag de boot naar de winterstallingshaven aan het Wantij in Dordrecht te varen. Een mooie rustge najaarsdag voor het laatste tochtje van dit jaar.

Eenmaal vanuit de Nieuwe haven in Dordt op de rivier besloten we nog even wat rond te varen want de brug over het wantij zou pas 3 kwartie later bediend worden. Eenmaal bij de brug deze via de marifoon opgeroepen voor bediening. Het antwoord was dat de brug door een storing gestremd was, er werd aan gewerkt. Even wachten dus. Maar na een tijdje toch maar even gevraagd of al bekend was hoe lang dat zou gaan duren. Nou,.. eeeh,.... dat weten wij ook niet, we krijgen helemaal geen beelden van de brug en er wordt aan gewerkt. Ja, wat doe je dan? Wachten? Hoelang? Wij besloten dan maar weer terug te varen naar de Nieuwe Haven waar we een klein uur eerder vandaan waren vertrokken. We proberen het na het weekend wel weer een keer, hopelijk werkt de brug dan weer, maar ik zal wel even van tevoren bellen....

Het was uiteindelijk een leuk rondtoertje over het drukke maar o zo mooie rivierenkruispunt bij Dordrecht. Maar zoals je ziet op het bijgevoegde plaatje van Marinetraffic, hebben we hier en daar wel een bochtje afgestoken, nooit geweten dat de Seawitch een amfibievaartuig is....

Afijn op onze eigen track boven het blog zie je dat we keurig in het water gebleven zijn. Nu dus weer terug in de Nieuwe Haven.

Eind van een mooie reis

We zijn in Dordrecht, onze nieuwe thuishaven na 3 jaar zwerven langs de Europese westkust. Wat was het een mooie tijd, 's winters thuis en van april tot eind september aan boord. Onze Seawitch kon 's winters niet naar huis, die lieten we steeds achter. Maar nu zijn we weer samen thuis, voor mij niet meer helemaal nieuw, maar voor de Seawitch is dit nu haar nieuwe thuishaven. We blijven nog even aan boord leven, het zal wennen zijn om weer thuis te zijn. Het echte einde van de reis zal zijn als ze uit het water gehesen wordt. Maar dat stellen we nog even uit.....

Nog één nachtje slapen

Ja, nog een nachtje slapen en dan zijn we weer in Dordt. Vandaag van Sint Annaland naar Willemstad gevaren. Totaal geen wind, wel mooi zonnig, echt een indian summer day.
Afscheid dus van het zoute water. De Oosterschelde was mooi, de Krammersluizen door en gelijk varen in de groene soep... Dan over de Krammer en het Volkerak naar de Volkeraksluizen. In beide sluiscomplexen ging alles gesmeerd. De Krammersluis konden we zo binnenvaren en waren we ook de enige in de sluis. Volkerak moesten we even wachten en werden we met drie jachten en een kleine charter samen geschut.
En nu dus in Willemstad, een mooi vestingstadje waar we straks een hapje gaan eten. En morgen? Morgen Dordt!

Verder door Zeeland, op weg naar huis

Vandaag het Veerse Meer met al zijn gezelligheid met vrienden die we op onze reis ontmoet hebben en avonden aan prachtige steigertjes weer verlaten. Maar snel willen we niet gaan met dit prachtige weer. Voor ons is dit een eerste kennismaking met Zeeland vanaf het water, dus vandaag van een stil steigertje aan de Paardekreek vlakbij Kortgene over de Oosterschelde, vlak langs de Zeelandbrug naar Sint Annaland gevaren. Er was totaal geen wind, maar dat geeft niks, dat hebben onderweg genoeg gehad. Nu heel rustig en relaxed naar huis tuffen. Morgen naar Willemstad, zijn we ook nog nooit geweest met de boot, er is ook in Nederland nog zoveel te ontdekken!

Weer in Nederland

Het was even stil op het blog maar er is de afgelopen dagen ook veel gebeurd. Zondagochtend vroeg vertrokken we uit Boulogne sur Mer en dinsdagavond liggen we ineens in Kamperland aan het Veerse Meer. De laatste zeetocht was van Blankenbergen naar Vlissingen. We wilden alleen maar snel naar Nederland, en vrienden van ons die we onderweg al tegengekomen waren, maar die helemaal geen pech hadden en dus allang in Nederland waren hadden ons uitgenodigd voor een BBQ op 14 september op het Veerse Meer. Dus vroeg op om maximaal stroomvoordeel op de Westerschelde te hebben. Voor Zeebrugge was het eerst nog even erg opletten, want het was retedruk met allerlei grote boten die zo vroeg al Zeebrugge wilden binnenvaren, terwijl wij alleen maar Zeebrugge voorbij wilden varen. Dus kruisende koersen met grote snelle jongens. Dankzij de onvolprezen AIS konden we er mooi tussendoor schuiven, hoewel die laatste waar we voorlangs gingen wel wat spannend was.
Verder was het een mooie rustige tocht naar Vlissingen over de Westerschelde. Omdat we vroeg onderweg waren hadden we optimaal stroomvoordeel op de Westerschelde, af en toe 7 knopen terwijl de bootsnelheid maar 4,5 knopen was. Dus bijtijds in Vlissingen. Helaas was alleen de grote sluis in gebruik en die was juist een groot schip naar buiten aan het schutten, dus moesten we even wachten. Nadat we doorgeschut waren waren we net ff te laat om de blauwe golf door het Kanaal door Walcheren te halen en de jachthaven van "De Schelde" sprak ons niet aan voor een overnachting. Dus even vastgemaakt en wachten op de volgende blauwe golf - de blauwe golf is net zoiets als op de weg een groene golf, er zijn 5 bruggen in de route van Vlissingen naar Veere door Walcheren, en in de blauwe golf heb je ze allemaal mee als je ongeveer 4 à 5 knopen vaart - die om 14:55 uur zou beginnen.
Afijn, toen we in Veere de sluis uit voeren wachtte daar de Paladijn van Wim van Dijk en Nelly de Jong ons al op. We hadden ze ingeseind dat we met de blauwe golf naar Veere zouden komen. Wat een verrassing als je dan uit de sluis komt en opgewacht en ingehaald wordt, geweldig! We voeren achter ze aan naar de jachthaven van Kamperland en daar liggen we nu.
Gisteren, 14 september hadden we dus de BBQ op de Haringvreter, een mooi eiland in het Veerse Meer, prachtig natuurgebied met veel reeën en damherten, die zo gewend zijn aan mensen dat je ze vrij makkelijk tot op zo'n 20 meter kunt naderen, bijzonder!
Ook lekker gezwommen, voor het eerst dit jaar. Het Veerse Meer is sinds ze weer water uit de Oosterschelde toelaten weer zout en mooi helder, dus heerlijk zwemmen met deze temperaturen van rond de 30 graden. Het werd laat en heel gezellig.
Vandaag lekker uitgeslapen aan de Haringvreter, onze vrienden waren alweer vertrokken toen wij uit de kooi kwamen, die hadden weer andere belangrijke dingen te doen, maar wij hebben na een mooie wandeling over het eiland nog een rondje eromheen gevaren. Zoals je op de track hiervoor kan zien.
Zoals je ziet staat het daar vol met boeien, en niet voor niets! Wij houden daar goed rekening mee en geen centje pijn dus, maar toen we bijna weer in Kamperland waren zagen we daar  een zeiljacht hardstikke vast zitten op de rand van de plaat
En ja, wat doe je dan, ernaar toe is gevaarlijk want voor je het weet zit je zelf vast, maar ze zagen er toch wel erg angstig uit en ze zaten voor zover ik het kon zien op het randje van de bank vast. Dus toch maar een reddingsoperatie proberen.

Ze dwars benaderd, vanuit het diepe water met meer oog voor de dieptemeter dan voor de rest. Els op het voordek als een volleerde redder met de sleeptros in de aanslag, ze had er zelfs een apeklootje ingeknoopt zodat je de tros makkelijker kan werpen. De eerste poging mislukte, mijn dieptemeter ging onder de meter terwijl ik 1,25 meter diep steek, gelukkig is de boeg wat minder diep. Dus hard achteruit weer terug. Die mensen dachten al dat we ze in de steek zouden laten, maar nee hoor, een nieuwe poging, vanuit een andere hoek, misschien wat meer water voor ons, en jawel de tweede poging lukte, net voordat ik weer wilde afhaken wierp Els de tros en hadden zij hem ook te pakken. Bij hun op het achterschip vastgezet en dan maar achteruit trekken... Wat mooi dat zo'n Perkins dan even zijn power kan tonen. Hij moest er zwaar aan trekken, het duurde even, maar ik kreeg hem eraf. De mensen waren heel gelukkig en wij? Ach je bent op het water om elkaar te helpen niet waar....
Nu nog een paar daagjes relaxen in Kamperland.

Laatste buitenlandse haven

Jawel, morgen zijn we weer in Nederland. Vlissingen is het doel. Vandaag een schitterende tocht van Duinkerken (laatste Franse haven) naar Blankenbergen (België). De eerste 3 uur konden we lekker zeilen, wel met de motor zachtjes bij, want er moest wel zeker 5 knopen gevaren worden om het tij niet te missen. Maar na 3 uur was de wind echt op. Dus alles er weer af en gewoon als motorboot verder. Het was een warme, zonnige en rustige tocht. Els zou ze zo altijd wel willen hebben en ik vind het ook niet verkeerd. Vanavond uit eten en morgen bijtijds weer op voor Vlissingen!

We beginnen stal te ruiken

Vandaag maar weer eens een stevig stuk opgeschoten. van Boulogne in een ruk naar Duinkerken, toch weer zo'n kleine 45 mijl, 10 uur op zee, in het begin hielp de stroom nog wel wat maar bij Calais was het op met de stroom mee en begon zowel het tij als de wind zich tegen ons te keren. Gelukkig was het doodtij dus was er niet veel stroom tegen, maar toch, in combinatie met de tegenwind haalden we de 4 knopen niet meer. Geen nood, ook langzaam kom je er en we hoeven gelukkiig niet te roeien! De motor houdt zich prima, snort er lustig op los, dus over de defecte oliedrukmeter maak ik me geen zorgen meer. Vlak voor Duinkerken kwamen we nog even tussen de echt grote jongens terecht, maar als je ze gewoon even voorbij laat gaan is er niets aan de hand.

Als weer en tij het toestaan morgen naar Blankenbergen? We gaan het zien

En opschieten doen we!

Vandaag zijn we in één ruk van Dieppe naar Boulogne-sur-Mer gevaren, Een kleine 55 mijl, voor de landrotten: zo'n 100 km.
We hebben er geen plaatjes bij, het ging te snel... Maar het was een lange, beetje saaie tocht. Geen wind, geen zon, wel miezerregen af en toe. maar het tij zat goed mee. we hebben er precies 10 uur over gedaan, voor onze boot best een snelle tijd. Alles moest op de motor, dus ook een goede test of het oliedrukprobleem echt alleen maar een metertjesprobleem is. Nou, dat lijkt het inderdaad wel te zijn hoewel het raar blijft om gewoon door te varen met een oliedrukmeter die constant in de hoek ligt en een veel te hoge druk aanwijst.
Het is een goed gevoel om nu weer een beetje op te schieten na alle troubles van de afgelopen weken. Dordrecht begint toch ook wel weer een beetje te trekken.
Hier in Boulogne blijven we een paar daagjes, even kijken hoe het zit met de volgende havens. Calais is gesloten tot 30 september wegens onderhoud, en Duinkerken schijnt ook beperkt of nauwelijks toegankelijk te zijn vanwege baggerwerkzaamheden. We zoeken het de komende dagen even verder uit.
Maar het motto vandaag was: Grote stappen gauw thuis.

Naar Dieppe, niet zeilen, wel opschieten

Omdat we nogal wat tijd verloren hebben met alle troubles met motor, accu en dat soort dingen zijn we nu een beetje in de vaarmodus gekomen. Fecamp hadden we op de heenreis al een dagje gezien en dat vonden we toen al genoeg, dus hebben we gisteren in Fecamp alleen een paar boodschapjes gedaan, en even de Benedictine stokerij langs want een fles single cask Dom Benedictine kun je nergens ter wereld kopen als alleen daar.

Vanmorgen dus weer vroeg op om goed gebruik te maken van de stroom die nu het springtij is erg sterk is en ons zomaar een paar knopen snelheid cadeau geeft. En dat scheelt toch als je 30 mijl te varen hebt naar Dieppe. Op die manier halen wij het precies binnen één tij, dus met de hele weg de stroom mee.

Helaas stond de wind, voor zover die er was niet erg lekker. Plat voor de wind zouden we zeilen, sowieso geen fijne koers, maar als je 3 knopen stroom mee hebt en er staat 8 knopen wind blijft er van die 8 nog maar 5 over, niet genoeg om onze 7 ton nog een beetje lekkere gang te geven. Dus het werd een motordagje, wind en deining achterop, dus schommelen, maar ja, we willen op zee varen dan moeten we ook de makken daarvan voor lief nemen.

Verder was het een rustig tochtje, hier blijven we een paar dagen, zondag wordt erg veel wind verwacht dus na het weekend zien we verder.

Eindelijk weer eens lekker zeilen.

Vandaag was het een mooie gelegenheid om naar Fecamp te varen. Het eerste stukje vanuit Le Havre was nog met een beetje stroom tegen en recht in de wind en de zee was ook nog wat moeilijk. Dus met alleen grootzeil en motor het eerste stuk gedaan. Maar eenmaal voorbij Cap de la Hève kon de genua erbij en werd het zeilen. Later ruimde de wind helaas weer waardoor de genua er weer even af moest en weer op de motor, maar toen we Cap Antifer gerond hadden konden we een ruimere koers varen en ging de genua er weer op. Heerlijk stukje zeilen met weliswaar weinig wind maar dikke stroom mee. Helaas kakte de wind later verder in en moest de motor er weer even bij, maar die liep maar heel zachtjes, gewoon om de gang er een beetje in te houden.

Al met al een mooi zorgeloos tochtje. Nu in Fecamp, we blijven hier niet te lang want we hebben wat tijd in te halen en in het weekend lijkt er minder weer aan te komen. Dus waarschijnlijk morgen weer verder, naar Dieppe.

Eindelijk dan toch Le Havre

Sinds het laatste blog bericht uit Ouistreham is er nogal wat tijd verstreken.

Na de teleurstelling van de gesloten Perkinsdealer konden we het weekend niet veel meer doen dan afwachten. Na het weekend meteen via de havenmeester nog een ander motorenbedrijf gevonden. die zouden dinsdag een monteur sturen. Nou, wij weer gelukkig, de monteur zou 's morgens komen, belde op dat het 's middags werd. Tja, Frankrijk hè. Dus in de morgen maar naar de plaatselijke U-Ship winkel gegaan om te kijken of die iets aan ons accuprobleem konden doen. Dat viel een keer mee. Ze konden de juiste maat accu bestellen, en wat meer is, ook aan boord afleveren en helpen met het plaatsen en de oude afvoeren. Maar de accu moest besteld worden en zou pas vrijdag geleverd worden, OK, dan wachten we tot vrijdag.

's Middags kwam de monteur voor de motor, heeft het filmpje gezien, is in de motorruimte gedoken en heeft de oliedruksensor gevonden en gefotografeerd. Zijn conclusie was zoals zoveel al zeiden, de sensor is stuk, met motor of oliepomp is verder niets aan de hand. Maar hij zou kijken of hij een nieuwe oliedruksensor kon vinden en dan ook monteren. Hij zou daarover terugbellen. Dus weer gewoon effe afwachten. Woensdag belde hij, hij had zelf niet zo'n sensor voorhanden, maar had gebeld met de Perkins importeur in Frankrijk. De sensor is leverbaar, gaat ongeveer €200 kosten en de levertijd is niet precies aan te geven. Minstens een week maar waarschijnlijk meer. Dus hebben we besloten de sensor maar niet te laten vervangen en met een niet goed werkende oliedruksensor verder te varen. De geraadpleegde monteur wilde van geen betaling weten, hij kon ons niet helpen dus hoefden we ook niets te betalen, erg vriendelijk, zo zou het meer moeten gaan. Dus nog even wachten tot vrijdag voor de nieuwe accu. Die was er op tijd, is geïnstalleerd, en moest verder volledig opgeladen worden.
Gezien weer en tij besloten om het weekend in ieder geval nog even in Ouistreham te blijven en dan nu uiteindelijk dinsdag 30 augustus naar Le Havre gevaren. 's Morgens eerst nog dikke mist maar die trok gelukkig snel op. Compleet geen wind dus alles weer op de motor, een goede test om nu maar eens gewoon door te varen met een rare oliedrukmeter. Laat het kreng het nu 4 uur lang vlekkeloos doen tot vlak voor Le Havre, toen begon hij weer te dansen, maar ik laat me er niet gek door maken, gewoon doorvaren.

We zijn dus nu in Le Havre, lang zullen we hier niet blijven want het weer lijkt de komende week aangenaam rustig te zijn dus willen we een beetje de verloren tijd inhalen.

De stand van zaken

Het motorprobleem op een filmpje

De track van gisteren

We hadden in Grandcamp de motorolie afgetapt, nieuwe olie erin, samen met een carterreinigingsvloeistof van Wynn's, daarmee de motor een half uurtje gedraaid, olie weer afgetapt, nieuw oliefilter gemonteerd en nieuwe olie erin. Alles zou dus nu optimaal schoon moeten zijn. Wie weet helpt het.
Gisterenmorgen vertrokken naar Ouistreham, want in de marina daar zijn meerdere watersportbedrijven. Op de motor want er was totaal geen wind. In het begin leek alles een stuk beter te zijn, zo goed dat we na anderhalf uur  de motor probleemloos op 1800 toeren draaien besloten om toch maar naar Le Havre te gaan, de eerste knik in de track hierboven. Dat leek een hele tijd goed te gaan, maar na twee en een half uur begon de oliedrukmeter weer raar te doen, dus toch maar naar Ouistreham, toch een stuk dichterbij, de tweede knik in de track. Even later kwam er gelukkig een beetje wind en konden we zeilen, wel met de motor nog heel zachtjes bij om toch nog enige voortgang te maken tegen de stroom in en de accu vol te houden. Haast hadden we niet want de sluis in Ouistreham zou pas om 22:30 uur draaien. Wel hebben we onderweg een filmpje van de oliedrukmeter gemaakt wat het probleem goed aangeeft (zie boven dit artikeltje, het geluid erbij is de stuurautomaat, niet de motor, die draait heel rustig).
Gisterenavond om 22:30 uur lagen we in de sluis afgemeerd naast een local met een motorbootje en we raakten met hem in gesprek. Toen hij van ons probleem hoorde gaf hij meteen een adres van een motorenbedrijf die ook Perkins dealer was. Dus wij gisterenavond laat opgelucht naar bed, het probleem zou nu wel gauw opgelost zijn.
Vanmorgen bijtijds op en naar het aangegeven adres. Inderdaad Volvo Penta èn Perkins dealer..... Maar.... Gesloten wegens vakantie tot 4 september!!!! Het zit ons niet mee!
Gelukkig hebben we het filmpje van de oliedrukmeter. Hiermee zijn we nog naar twee andere bedrijven geweest die geen Perkins deden maar ons allebei wel aangeven dat dit een probleem van de oliedrukgever en niet van de oliedrukpomp of -regelaar zou zijn. Ik had daar zelf ook al aan gedacht, maar durfde het niet met zekerheid te zeggen. Dus zoals de zaken nu ervoor staan wachten we de paar dagen met slecht weer en veel wind die er aankomen hier even af en gaan zo gauw de omstandigheden het toelaten naar Le Havre. Wat de slechte accu betreft, zolang we de motor nog zo af en toe kunnen gebruiken houden we die wel vol, want in de watersportwinkel een nieuwe kopen en zelf plaatsen is niet zo'n goed idee, zo'n kreng weegt 50 kg, de oude moet eruit (staat helemaal onderin het schip en de nieuwe erin. Dat verwijderen van de oude en plaatsen de nieuwe laat ik liever doen dan dat ikzelf en/of Els onze rug verpesten en nog verder van huis zijn. Dus ook dat stellen we uit tot in Le Havre. Daar zien we verder.
Als iemand die dit leest nog iets op te merken heeft over het gedrag van de oliedrukmeter dan graag een berichtje, kan je hier onder aan de pagina achterlaten of posten naar tim.helsloot@gmail.com

Ouistreham

Nu afgemeerd aan het wachtponton voor de sluis bij Ouistreham. Vanavond laat naar binnen schutten. Meer nieuws volgt morgen.

Pech komt nooit alleen

Het hoort er een beetje bij als je een langere reis maakt, dat er onderweg wel eens wat stuk gaat. Daar valt meestal goed mee te dealen.
Maar soms stapelen de dingen zich op. Zoals de afgelopen dagen.
Vrijdagavond zou ik de route in de navigatielaptop gaan zetten. Wil het kreng niet meer opstarten. Windows probleem, niet op te lossen. Gelukkig had ik een reserve aan boord met dezelfde navigatiesoftware en kaarten. En die werkt met Linux, doet het altijd. Probleem opgelost.
Zaterdag zoals al gemeld het probleem met de motor. Maar omdat we daardoor erg lang op zee bleven zonder draaiende motor werd de accu niet of weinig opgeladen (zonnepanelen in schaduw van het grootzeil). Dat moet normaal voor zo'n 24 uur geen probleem zijn maar bij ons was na een paar uur met alle instrumenten en de koelkast aan de spanning tot 11 volt gezakt. Alles dus uitgezet. We zijn dus onder zeil met alleen de gps nog aan teruggekomen in Grandcamp. In de haven een test gedaan. Na de accu helemaal geladen te hebben de lader uitgezet en alle apparatuur aan behalve de koelkast die stond op de walstroom. Na ruim 4 uur bleek de accuspanning weer te gaan zakken en even de waterpomp laten lopen maakte het af. Weer onder de 11 volt.
Dit was dus probleem 3, accu op sterven na dood.
En dan hebben we het weer. Plan is om zeilend met af en toe de motor zachtjes aan om de accu vol te houden naar Ouistreham, 38 mijl verderop, te gaan. Daar zijn wat meer voorzieningen en kunnen we wel een nieuwe accu laten installeren. Maar ja, dan hebben we wel niet teveel en niet te weinig wind uit de juiste richting nodig. En die is er de komende tijd dus niet... Dus al zou er verder niets aan de hand zijn zitten we hier toch nog wel even vast.
Nog even over het motorprobleem. Er lijkt een probleem te zijn met de regelklep die ervoor zorgt dat de oliedruk niet te hoog oploopt, die zit waarschijnlijk vast. Dat is onderweg niet te verhelpen zonder de motor uit te bouwen. Maar ik kan nog wat proberen door het motorblok te spoelen met een hele dunne reinigingsolie en daarna weer de gewone olie en een nieuw filter erin. Wie weet helpt het. In ieder geval is er voldoende oliedruk alleen boven de 1500 toeren wordt die te hoog en varieert.
Dus blijft over: met goed weer zeilend naar Ouistreham met onderweg af en toe zachtjes de motor aan om de accu bij te laden. Daar een nieuwe accu installeren want hier in Grandcamp zijn absoluut geen faciliteiten of watersportzaken. En dan zeilend met hooguit wat lichte motorhulp richting Nederland. Hoe lang dat gaat duren? Het blijft een avontuur, we zien het wel, laten we hopen op gunstig weer.

Pech onderweg

Zoals ik al had gezegd zouden we vandaag naar Le Havre. Mooi rustig weer, hoewel iets te rustig om het zeilend te doen, 2-3 Bf west dus plat voor de wind. Met zo weinig wind wordt dat moteren. 's Morgens om 7 uur uitgevaren, één uur voor het sluiten van de haven ivm het getij.
In eerste instantie liep alles perfect, maar na 2 uur varen (10 mijl van de 45 afgelegd) begon de oliedrukmeter van de motor raar te doen. Erg zwabberen van te hoog naar te laag en dat continue. In eerste instantie leek het bij wat minder toeren over te zijn, maar na een tijdje gebeurde het ook bij lagere toerentallen. Wat nu te doen?
Zo nog 7 uur doorvaren met aan het eind een haven met drukke grote scheepvaart? Of maar kijken of in de buurt iets te vinden is? Alle havens in de buurt zijn getijdehavens, dus wegens laagwater de hele dag niet toegankelijk.
Heel weinig wind, veel tijd om een naburige haven te bereiken. Dus besloten we om 9 uur maar om te draaien en onder zeil met echt heel weinig wind terug te gaan naar Grandcamp. Op dat moment recht in de wind, maar opkruisen bij 3 Bf gaat heel aardig omdat de schijnbare wind dan wat toeneemt. En we hadden de tijd want Grandcamp was pas om 16:30 uur weer toegankelijk.
Na een paar mooie slagen naar de invasiestranden en terug was om 13:30 uur de wind helemaal op. We hebben toen meer dan 2 uur gewoon helemaal stil liggen deinen op zee. Maar ja, ik rekende erop dat met dit weer later op de dag er een zeewindje op zou kunnen steken. En jawel, er kwam een beetje noordenwind, de genua er weer op, en richting ondiepte voor Grandcamp. Te vroeg moet je daar ook weer niet zijn, want met laagwater valt het droog. Maar slow sailing helpt. Uiteindelijk waren we een half uur na het openen van de deur bij de haven. Het zeil erop gehouden tot vlak bij de toegang en toen met een een heel langzaam lopende motor zachtjes naar binnen gescharreld. We zijn dus weer waar we vertrokken. En nu maar op zoek naar een motormonteur. Maar ja, zaterdag hè, morgen zondag en maandag 15 augustus, maria hemelvaart. Heel Frankrijk plat. Dat wordt even pas op plaats dus. We houden jullie op de hoogte.....
Het laatste stukje van de track ontbreekt want om stroom te besparen had ik de laptop maar uitgezet.

Weer een klein stukje verder

Gisteren zijn we van St Vaast naar Grandcamp-Maisy gevaren. Een klein stukje, 15 mijl, maar alle beetjes helpen. Veel verder kon ook niet in een keer want beide havens zijn maar een paar uur rond hoog water aan te lopen, dus we moesten nog aanpoten om binnen het tij in Grandchamp aan te komen. Dat lukte prima want stroom en wind hielpen mee om ca 6 knopen te varen. In 2,5 uur waren we over.
Grandchamp is een kleine haven met maar weinig (15) passantenplaatsen, dus lagen we 2e in een rij van 4 gestapeld. Alle boxen waren vol.
Maar nu, donderdag, zijn er weer wat vertrokken en is er maar 1 nieuwe bijgekomen. We liggen nog niet in een box maar op het eind van de steiger op de buitenkant. In ieder geval met een mooi uitzicht op de vissersvloot, want dat is deze haven ook, een redelijk belangrijke vissershaven aan de Normandische invasiekust. We liggen pal tussen Omaha beach en Utah beach in, twee bekende stranden van de invasie in Normandië op 6 juni1944. Het plan is om zaterdag weer een stuk verder te gaan. Le Havre is dan het doel, 45 mijl verderop, dus een wat flinker stuk. Nu eerst nog even genieten van rust en verse vis.

Rustig langs Barfleur naar Saint-Vaast

Van Cherbourg naar St Vaast moesten we gisteren weer langs de Raz de Barfleur. Het was nog springtij ook en om nog op tijd in St Vaast te zijn konden we ook niet de stroomkentering afwachten, dus met volle stroom mee (meer dan 4 knopen) langs de Raz. Nou, dat was gelukkig een eitje, er was bijna geen wind en die er was stond met de stroom mee, dus helemaal geen brekers, zoals je op de foto hierboven duidelijk kan zien en een geklokte snelheid over de grond van bijna 10 knopen!. Wel even wat anders dan twee jaar geleden toen we met net zoveel stroom mee, maar dan met 5Bf tegen hierlangs kwamen, een gekkenhuis! zie de foto van twee jaar terug:

Toen stond er boven het blog "Op de kermis moet je ervoor betalen" En nu? Na afgemeerd te zijn in St Vaast bleek de kermis deze keer op de wal te zijn, wel wat rumoerig, maar ook wel leuk een beetje reuring. En liever teveel reuring op de wal dan teveel reuring op zee!

St Vaast is voor ons een nieuwe haven, we waren er nog niet eerder geweest. De eerste haven nadat je de Baai van de Seine ingevaren bent. Een mooi plaatsje, bekend vanwege de oesters en met een behoorlijke vissersvloot. De zee voor de haven valt bij laagwater droog dus moet je op tijd zijn en zoals bij zoveel plaaten een kasteel in zee bij het invaren, Kennelijk werd er vroeger nogal gestreden om deze plaatsjes. Nu is het meer een strijd voor een goed plekje in de haven (valt wel mee hoor, alles gaat hier gemoedelijk en vriendelijk). Het levert in ieder geval mooie plaatjes op bij het invaren van de haven.

Hier blijven we weer een paar daagjes, stadje bekijken, oesters en ander lekkers eten en uitzoeken hoe we de reis verder voortzetten. Steken we van hieruit direct over naar Le Havre (een tocht van meer dan tien uur varen) of keutelen we nog via een of twee andere plaatsjes in deze baai naar Le Havre. We zien het wel, een en ander is ook van het weer afhankelijk en van de tijd die we nog hebben.

Als het stroomt dan stroomt het goed

Gisteren van Guernsey naar Cherbourg gevaren. Te weinig wind om te zeilen alleen een tijdje zeil gevoetd om de boot een beetje te stabiliseren in de deining.
Het was verder een beetje griis en op het eind van de dag kwam er nog een zonnetje bij.
Op deze tocht vaar je door een paar lastige stroompassages waar de stroom bijzonder sterk kan zijn. Dus goed uitrekenen hoe laat je waar moet zijn. Tussen Alderney en Cap la Hague staat de meeste stroom. Die kan daar oplopen tot bijna 10 knopen bij springtij. Wij hadden bijna doodtij en vrijwel geen wind, dus ideaal voor een rustige passage. Maar om die passage op het juiste tijdstip te plannen hadden we in de zeeengte tussen Guernsey en Herm de stroom dik tegen, waardoor we daar in het smalste deel effectief nog maar net iets meer dan 1 knoop voeren terwijl de snelheid door het water bijna 5 knopen was. Maar we waren wel op een rustig moment bij Race of Alderney, 1 uur na de stroomkentering waardoor we daar al stevig stroom mee hadden (8 knopen effectief, dus 3 knopen mee). Toen we Cap la Hague gerond hadden kregen we tot Cherbourg de volle mep stroom mee waardoor we de 9,5 knoop haalden dus 4,5 knoop stroom mee. Dat schiet lekker op en maakt de trage start meer dan goed. Zie de bijgaande screendumps van Marinetraffic waarop wij ook meestal te volgen zijn.
Hier in Cherbourg gaan we op ons gemak uitzoeken hoe we verder gaan varen richting NL.

Een rustige tocht naar Guernsey

Na bijna drie weken zomerstop op Jersey nu weer onderweg. Een rustig tochtje beloofde het te worden en dat kwam ook uit. Het weer was grijs, laaghangende bewolking boven de eilanden, droog en weinig wind. Toch hebben we onderweg nog wat kunnen zeilen, vooral omdat we toch tijd genoeg hadden. Omdat je op het getij vaart moet je soms haasten om de volgende haven nog net in te kunnen en een andere keer ben je juist uren te vroeg en moet je buitengaats wachten. Op Guernsey hebben ze een prima wachtsteiger buiten de haven in wat dieper water waar we moesten wachten tot er genoeg water was om de haven in te kunnen. 4,5 Uur gewacht, ondertussen de boot opgeruimd (Tim), eten gekookt (Els) en gegeten (samen). En ondertussen werd het drukker en drukker aan de wachtsteiger. Zou dat allemaal wel de haven in kunnen? Uiteindelijk na lang wachten bleken er vele makke boten in Saint Peter Port te passen. Dank zij de uitstekende en strakke begeleiding door de havendienst.
Nu liggen we dus op Guernsey, hier wachten we op rustig weer en gunstig tij om door de "Race of Alderney" te gaan, een van de meest beruchte kaap passages in Het Kanaal, waar de stroomsnelheid op kan lopen tot 10 knopen (18 km/u). Maar nu dus weer even genieten van Guernsey.

Even naar NL en terug.

Vanwege het trouwen van mijn dochter Maaike waren we even naar Nederland. Best een hele reis.

Eerst de snelle Condor Ferry van Jersey naar St Malo met 30 knopen (55 km/h) zie opencpn plaatje. Handig als je navigatiesoftware en zeekaarten op je telefoon hebt. In St Malo stond Marga ons met onze eigen auto op te wachten, een overnachting bij Hans en Marga in hun B&B in Mont-Dol en daarna met de auto naar Dordrecht terug. Een paar daagjes Dordt en het trouwen van Maaike en Thijs zie de foto boven het blog.

Ook nog een stukje van het Big Rivers Festival in Dordt meegemaakt. Zomaar een weekje thuis zo tussendoor, wel een beetje vreemd gevoel.

Toen afgelopen dinsdag weer naar Jersey, de trein naar Schiphol, daar een vlucht naar Londen Gatwick dan overstappen op een vlucht naar Jersey en eind van de middag waren weer aan boord.
Op Schiphol ging alles prima, niet teveel wachttoestanden enzo. De vlucht naar Londen was wel wat vertraagd, ong. een kwartier waardoor we wel een beetje zenuwachtig werden voor de overstap op Gatwick. We zouden daar 1 uur en een kwartier tijd hebben voor de overstap. Gelukkig was de vertraging een beetje ingelopen, zeker wat harder gevlogen ofzo, maar we waren toch wel een beetje te laat op Gatwick. En daar was het een puinhoop. Overstappen van een internationale naar een binnenlandse vlucht betekent door de douanecontrole, dan weer naar de vertrekhal opnieuw door de security check en paspoortcontrole. En dat alles voor alle vuchten vanaf Gatwick op een plek tegelijk, een puinhoop, dan is eea op Schiphol veel beter en efficienter geregeld. Maar goed, we hadden dus een vol uur nodig voordat we weer op zoek konden naar de juiste gate om in te stappen. Precies 5 minuten voordat de gate zou sluiten waren we daar maar het instappen was nog lang niet begonnen. Ook deze vlucht was wat traag, weer wachten dus, instappen op het moment dat het vliegtuig zou vertrekken, maar omdat er problemen met de bagage waren werd het weer langer wachten. Toen alle bagage uiteindelijk ingeladen was brak de trekstang waarmee het vliegtuig weer op het platform geduwd wordt.... Weer wachten. Afijn met een vertraging van bijna een uur vertrokken we van Gatwick naar Jersey.
Het was wel een prachtige vlucht, vanuit het vliegtuig zagen we duidelijk de Engelse Zuidkust, even daarna vanuit de lucht Guernsey en Herm, ook hadden we een mooi zicht op Sark en uiteindelijk vlogen we vanuit het westen op Jersey aan.

Heel bijzonder om die eilanden die je allemaal met de boot hebt bezocht zo binnen een half uur vanuit de lucht onder je voorbij te zien trekken. Gelukkig een paar mooie fotootjes van kunnen maken.
En nu dus weer aan boord in St Helier op Jersey, even weer alles op orde brengen en dan gaat de reis weer verder, Weer naar Nederland dan maar nu in een héééél ander tempo....

Frexit

Frankrijk uit, Verenigd Koninkrijk in.

Vandaag van Granville in Frankrijk naar St Helier in Jersey (UK) gevaren. En zoals het protocol voorschrijft midden op zee op de territoriale grens de Franse beleefdheidsvlag gewisseld voor de Engelse. Een soort Frexit dus.

Het was eindelijk eens een tochtje met weinig wind, geen regen, drizzle of mist, dus Els heel tevreden, helaas ook weinig zon, maar het liep allemaal lekker. We hadden zelfs een zeiltje bijstaan. We zijn echt een motorsailer geworden, dus met de Genua op, veel stroom mee en een heel klein beetje dieseltoeren vlogen we naar Jersey.

Onderweg kwamen we nog de Elise tegen. Nederlanders met wie Els al via facebook contact had gehad. Elkaar net niet in de haven kunnen spreken maar in ieder geval op zee even naar elkaar gezwaaid en via de radio gedag gezegd. Toch erg leuk zoiets, je kent elkaar niet echt maar omdat je al eens contact hebt gehad en elkaar dan zo op zee tegenkomt en een paar woorden wisselt , dat maakt het wel apart.

Na aankomst moesten we wel nog even wachten want het was inmniddels laagwater en dan kan je de haven niet in, die ligt nl. achter een sill, een soort dam die bij laagwater het water in de haven houdt en waar je bij hoogwater overheen kunt , waardoor er altijd genoeg water in de haven staat.

Nu liggen we dus voorlopig even op Jersey. Hier maakt de Seawitch even een zomerstop, want mijn dochter trouwt en daar willen we zeker bij zijn. Gelukkig is het pond enorm gekelderd waardoor Jersey nauwelijks nog duurder is dan de Franse havens, het kan dus wel even.

Naar Granville gehobbeld

Het blijft een beetje aanmodderen met het weer. De berichten voor deze week zijn ook al weer niet al te best, wat meer wind dan wij prettig vinden, regen af en toe, kortom niet leuk. Maar omdat het met wat meer wind in de haven van St Malo erg oncomfortabel is, de deining loopt bij westelijke wind ongehinderd de haven in, en de gastenplaatsen zijn direct achter de ingang van de haven. Dus lig je bij hoogwater als een gek te slingeren.

Vandaag, maandag, leek het een beetje redelijk. In de ochtend miezerige regen en weinig wind. Dus besloten we gisterenavond maar vanmorgen bijtijds te vertrekken naar Granville, dan liggen we in ieder geval weer een beetje dichter bij Jersey.

Het begon redelijk, wel miezerregen, dus niet zo'n mooi uitzicht op St Malo en de kust als we hoopten, maar toch.

Alleen, omdat het de afgelopen dagen wel redelijk woei stond er nog een flinke deining. We hadden besloten om een route binnendoor langs de kust tussen de rotsen door te nemen, dat is korter en veel leuker en mooier. Alleen, die deining. Die zorgde ervoor dat er bij de verondiepingen en tussen de rotseilandjes soms een soort branding stond, die voor ons van opzij kwam. Dat gaf vooral de eerste 1,5 uur een oncomfortabel hobbelige tocht.

Het voordeel was wel dat het tijdstip goed gekozen was, we hadden de hele weg flink stroom mee, waardoor het niet zo lang duurde, we liepen gemiddeld bijna 7 knopen en waren met 3,5 uur in Granville. Ik vond het wel mooi die rollers zo onder de boot door en het gezicht op de woelige zee, maar Els vond het minder.

Maar nu we weer lekker afgemeerd liggen en er zelfs een zonnetje bij is gekomen is het leven ook voor Els weer helemaal goed.

Grijs weer in St Malo

Gisteren in verband met aangekondigd onweer bijtijds vertrokken uit St Cast le Guildo voor een kort tripje naar St Malo. Er was geen wind en het was bewolkt. Eenmaal in St Malo brak de zon door en werd het benauwend warm en 's avonds barstte inderdaad het onweer los, vergezeld van veel regen en zelfs hagel. Maar wij lagen toen al te kooi.
Vanmorgen was St Malo uitgegumd. Dikke mist wat we al hoorden voordat we onze kop naar buiten staken aan het geloei van de misthoorns van de veerboten. Gelukkig hebben we geen plannen om te varen. Nu begint de mist wat minder te worden en straks komt Marga ons ophalen en logeren we een nachtje aan wal. Bij Hans en Marga in hun B&B in Mont Dol.
We blijven nog een paar daagjes in St Malo, tot na het weekend en dan zien we weer verder.