Met passen en meten wordt de meeste tijd versleten

De afgelopen dagen stonden in het teken van passen en meten. Dat begon met de nieuwe vloerbedekking in de kajuit. Dat was niet zo heel moeilijk, gewoon de oude eruit, die op de steiger (gelukkig net breed genoeg) op de nieuwe lap leggen en langs de randjes afsnijden. Maar het is er wel van opgeknapt binnen.

En dan de autopilot, een verhaal apart. Dat is een heel gepuzzel. Je hebt een hele grote doos met daarin een stuurwiel drive unit die op de een of andere manier aan je stuurwiel moet komen, helemaal geënt op moderne RVS spaakstuurwielen, en niet op ons mooie klassieke houten stuurwiel. Verder een computer die alles aan moet sturen, een sensor/kompas unit die kijkt welke kant het schip op gaat en of er ook andere bewegingen zijn die invloed op het stuurgedrag hebben en natuurlijk een aflees- en bedieningsunit.

Dat alles moet met elkaar praten via een computernetwerk, seatalk genaamd waarvoor ook de nodige kabels en verdeelstukken meegeleverd zijn. Ga er maar aan staan. Afijn, eerst maar eens even kijken waar we al die componenten een beetje uit het zicht een plaatsje geven. Vooral de sensor/kompas unit is een zorgenkindje. Moet in de lijn van het schip gemonteerd zijn, niet te dicht bij motor of veel stroomvoerende bekabeling en het ding heeft toch nog de afmeting van een CD album met zo'n 5 CD's. Nadat deze puzzel opgelost was de apparaten op hun plekje gemonteerd. De volgende klus was het verbinden van al die zaken, wat eigenlijk op zich nog wel meeviel. En dan het grote moment, werkt het ook?

Inschakelen, wachten, en ja hoor, geen zekeringen eruit of andere rare verschijnselen, maar gewoon een display wat zich netjes meldt. Yessss!!

Maar dan het instellen. Volgens het boekje een fluitje van een cent, de computer doet eigenlijk alles. Toch bleek er een probleem te zijn, de autopilot beweerde bij hoog en bij laag dat de boot 355 graden voorlag, terwijl mijn gecalibreerde stuurkompas zegt dat het 335 graden is. Een niet te verwaarlozen verschil!

Onieuw alles weer bekijken.... pffff!

Blijkt de sensor/kompas unit van de autopilot op een schot gemonteerd te zijn waarachter de compressor van de luchthoorn zit, en die heeft natuurlijk een stevige elektromotor met magneet. Dus moeten we daat weer een nieuwe plek voor zoeken. Maar dat komt morgen wel weer. Zo blijven we bezig.

Morgen verwacht ik ook de aanpassingen van Raymarine om de stuurwieldrive in mijn klassieke omgeving te monteren, dus dan kunnen we alles aan elkaar knopen en kijken of het roer naar bakboord draait als ik linksaf wil.

Ondertussen hebben we ook nog wat tijd gevonden om wat in de omgeving te toeren, zoals bijgaande fotootjes laten zien, Bretagne is per slot een van de mooiste stukjes Frankrijk!