De reis zit erop

Gisteren uiteindelijk de Seawitch naar de Wantijhaven in Dordrecht kunnen varen. Voor de zekerheid van tevoren nog even de centrale brugbediening gebeld of de Prins Hendrikbrug vandaag weer helemaal in orde was en gewoon draaide, maar dat was allemaal OK. Dus het laatste tochtje van een reis langs de Europese westkust tot aan Bretagne en terug zit erop. We zijn in totaal 3 jaar onderweg geweest, waarbij ik wel moet zeggen dat we de boot 's winters in Frankrijk achterlieten en zelf in Dordrecht overwinterden.

Vandaag is ze op de wal gezet. De Seawitch kan nu van een welverdiende rust en niet te vergeten een grote opknapbeurt gaan genieten. Voor een boot die vier seizoenen onafgebroken in het water heeft gelegen, waarvan het overgrote deel op zout water, ziet ze er prima uit. De laatste paar weken op zoet water hebben natuurlijk wel de meeste zoutwateraangroei doen afsterven, maar zeepokken blijven gewoon zitten. Natuurlijk is ze professioneel schoongespoten na het uittakelen, maar toch, ze ziet eruit alsof ze zo weer het water in kan, behalve die waterlijn dan, die moet echt opnieuw opgezet worden. Maar schijn bedriegt, want als ze zo weer in water gaat is ze binnen no time weer aangegroeid. Die oude antifouling is nu echt wel uitgewerkt en op sommige plaatsen er zelfs al een beetje afgeslepen. Dus werk aan de winkel, maar daar hebben we de hele winter voor, en het voordeel is dat ze op fietsafstand van huis ligt. Dus elke dag een beetje maakt de hele winter door een heleboel.

En dan volgend jaar weer te water, en dan?

Ja....., dat zien we volgend jaar wel weer. We gaan in ieder geval door met deze manier van leven, 's Winters thuis en vanaf het voorjaar tot aan het najaar aan boord, en waar weer, wind, de boot en niet te vergeten ons eigen gevoel ons dan brengen zien we dan wel weer.

Vanaf nu zal het blog wat stil worden, we varen immers niet meer, maar als de Seawitch weer vaarklaar begint te worden melden we ons hier weer.