Waar is de Seawitch nu


Onze laatste track:

Waar is de Seawitch nu

Waar is de Seawitch nu

donderdag 15 september 2016

Weer in Nederland


Het was even stil op het blog maar er is de afgelopen dagen ook veel gebeurd. Zondagochtend vroeg vertrokken we uit Boulogne sur Mer en dinsdagavond liggen we ineens in Kamperland aan het Veerse Meer. De laatste zeetocht was van Blankenbergen naar Vlissingen. We wilden alleen maar snel naar Nederland, en vrienden van ons die we onderweg al tegengekomen waren, maar die helemaal geen pech hadden en dus allang in Nederland waren hadden ons uitgenodigd voor een BBQ op 14 september op het Veerse Meer. Dus vroeg op om maximaal stroomvoordeel op de Westerschelde te hebben. Voor Zeebrugge was het eerst nog even erg opletten, want het was retedruk met allerlei grote boten die zo vroeg al Zeebrugge wilden binnenvaren, terwijl wij alleen maar Zeebrugge voorbij wilden varen. Dus kruisende koersen met grote snelle jongens. Dankzij de onvolprezen AIS konden we er mooi tussendoor schuiven, hoewel die laatste waar we voorlangs gingen wel wat spannend was.
Verder was het een mooie rustige tocht naar Vlissingen over de Westerschelde. Omdat we vroeg onderweg waren hadden we optimaal stroomvoordeel op de Westerschelde, af en toe 7 knopen terwijl de bootsnelheid maar 4,5 knopen was. Dus bijtijds in Vlissingen. Helaas was alleen de grote sluis in gebruik en die was juist een groot schip naar buiten aan het schutten, dus moesten we even wachten. Nadat we doorgeschut waren waren we net ff te laat om de blauwe golf door het Kanaal door Walcheren te halen en de jachthaven van "De Schelde" sprak ons niet aan voor een overnachting. Dus even vastgemaakt en wachten op de volgende blauwe golf - de blauwe golf is net zoiets als op de weg een groene golf, er zijn 5 bruggen in de route van Vlissingen naar Veere door Walcheren, en in de blauwe golf heb je ze allemaal mee als je ongeveer 4 à 5 knopen vaart - die om 14:55 uur zou beginnen.
Afijn, toen we in Veere de sluis uit voeren wachtte daar de Paladijn van Wim van Dijk en Nelly de Jong ons al op. We hadden ze ingeseind dat we met de blauwe golf naar Veere zouden komen. Wat een verrassing als je dan uit de sluis komt en opgewacht en ingehaald wordt, geweldig! We voeren achter ze aan naar de jachthaven van Kamperland en daar liggen we nu.
Gisteren, 14 september hadden we dus de BBQ op de Haringvreter, een mooi eiland in het Veerse Meer, prachtig natuurgebied met veel reeën en damherten, die zo gewend zijn aan mensen dat je ze vrij makkelijk tot op zo'n 20 meter kunt naderen, bijzonder!
Ook lekker gezwommen, voor het eerst dit jaar. Het Veerse Meer is sinds ze weer water uit de Oosterschelde toelaten weer zout en mooi helder, dus heerlijk zwemmen met deze temperaturen van rond de 30 graden. Het werd laat en heel gezellig.
Vandaag lekker uitgeslapen aan de Haringvreter, onze vrienden waren alweer vertrokken toen wij uit de kooi kwamen, die hadden weer andere belangrijke dingen te doen, maar wij hebben na een mooie wandeling over het eiland nog een rondje eromheen gevaren. Zoals je op de track hiervoor kan zien.
Zoals je ziet staat het daar vol met boeien, en niet voor niets! Wij houden daar goed rekening mee en geen centje pijn dus, maar toen we bijna weer in Kamperland waren zagen we daar  een zeiljacht hardstikke vast zitten op de rand van de plaat
En ja, wat doe je dan, ernaar toe is gevaarlijk want voor je het weet zit je zelf vast, maar ze zagen er toch wel erg angstig uit en ze zaten voor zover ik het kon zien op het randje van de bank vast. Dus toch maar een reddingsoperatie proberen.


Ze dwars benaderd, vanuit het diepe water met meer oog voor de dieptemeter dan voor de rest. Els op het voordek als een volleerde redder met de sleeptros in de aanslag, ze had er zelfs een apeklootje ingeknoopt zodat je de tros makkelijker kan werpen. De eerste poging mislukte, mijn dieptemeter ging onder de meter terwijl ik 1,25 meter diep steek, gelukkig is de boeg wat minder diep. Dus hard achteruit weer terug. Die mensen dachten al dat we ze in de steek zouden laten, maar nee hoor, een nieuwe poging, vanuit een andere hoek, misschien wat meer water voor ons, en jawel de tweede poging lukte, net voordat ik weer wilde afhaken wierp Els de tros en hadden zij hem ook te pakken. Bij hun op het achterschip vastgezet en dan maar achteruit trekken... Wat mooi dat zo'n Perkins dan even zijn power kan tonen. Hij moest er zwaar aan trekken, het duurde even, maar ik kreeg hem eraf. De mensen waren heel gelukkig en wij? Ach je bent op het water om elkaar te helpen niet waar....
Nu nog een paar daagjes relaxen in Kamperland.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten