Waar is de Seawitch nu


Onze laatste track:

Waar is de Seawitch nu

Waar is de Seawitch nu

zaterdag 7 mei 2016

Vrijheid is vooral loslaten

Ja, om ons weer helemaal vrij te voelen om te gaan en varen waar we willen hinderen je soms dingen. Zo hadden wij ook hier op de haven nog steeds onze auto op de kant staan. Handig hoor, maar zo kom je natuurlijk nooit weg. Dus weg ermee! We willen varen, niet autorijden, hoe leuk en handig zo'n ding op de wal ook is.
We hebben van de week de auto weggebracht naar vrienden van ons hier in Bretagne waar hij de rest van de tijd mag blijven totdat wij hem weer nodig hebben. Dat leverde trouwens wel weer twee leuke dagjes op. Zij wonen wel in Bretagne, maar Bretagne is heel groot dus moesten we wel zo'n kleine 200 km rijden om de auto bij hun te krijgen. Dat rijden wilden we ook niet zomaar even snel doen, maar gelijk van de laatste gelegenheid gebruik maken om nog wat mogelijke havens om op de terugweg aan te doen vanaf de wal te verkennen. Het werd dus weer een leuke rit die ook wel heel nuttig was, en het weer werkte ook erg mee.
Afijn, een gezellige avond bij Hans en Marga, onze vrienden die een chambe d' hôte hebben in Mont Dol, vlak bij Dol de Brteagne.
De volgende dag naar het station in Dol de Bretagne, vreemd, als passagier in je eigen auto. Afscheid, en dan de trein.
Ook weer een hele onderneming. Eerst een lokale diesel naar St Brieuc ca. 80 km. Daar twee uur overstaptijd op de TGV naar Morlaix (zo'n 100 km). Die twee uur konden we mooi vullen met een hapje eten in St Brieuc, wat overigens geen bijzonder interessante stad is, maar goed je reist dus hebt het niet altijd voor het zeggen. In Morlaix een snelle overstap op de boemel naar Roscoff, waarbij de overstap het enige snelle is want de trein zelf komt nauwelijks boven de 50 km/h. Maar het ritje van ong 40 km is gewoon 3 kwartier genieten.
En nu weer aan boord, geen auto meer op de wal, we zijn er nu echt helemaal klaar voor. Het tij is nu niet gunstig om te vertrekken, dus een paar daagjes zijn we hier nog wel. Het is een Grande Marée, dwz extreem groot verval. Wij maken van het grote verval gebruik om nog een keer bij laag water op de drooggevallen zee schelpdieren te gaan verzamelen, je moet toch ook af en toe in je eigen eten voorzien nietwaar? En daarna? Tsja, dan gaan de trossen weer los en zien we wel waar we dan weer afmeren of het anker uitwerpen.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten